Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2013

Χωρίς σχόλια!!!

ΦΕΚ με έδρα το... Βερολίνο!
ΦΕΚ με έδρα το... Βερολίνο!
Τελικά όλα μπορούν να συμβούν σε αυτή την χώρα. Ακόμα και η υπογραφή προεδρικών διαταγμάτων από το εξωτερικό. Αυτό ακριβώς έγινε σε προεδρικό διάταγμα που υπογράφεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια και τρεις συναρμόδιους υπουργούς, αφού ως τόπος υπογραφής αναγράφεται το Βερολίνο και όχι η Αθήνα!
Σημειώνεται ότι τότε ο κ. Παπούλιας (και μόνο αυτός) βρισκόταν σε επίσημη επίσκεψη στο Βερολίνο, παρ'όλα αυτά προφανώς έκανε ένα ... "διάλειμμα" για να υπογράψει το συγκεκριμένο ΦΕΚ για τους ψυκτικούς!

Το προεδρικό διάταγμα αφορά στον καθορισμό βαθμίδων επαγγελματικών προσόντων για την επαγγελματική δραστηριότητα της εκτέλεσης συντήρησης, επισκευής και επιτήρησης της λειτουργίας ψυκτικών εγκαταστάσεων και τις προϋποθέσεις για την άσκηση της δραστηριότητας αυτής από φυσικά πρόσωπα. Πρόκειται για το ΦΕΚ Α' 3 με ημερομηνία δημοσίευσης 8-1-2013.

Διαβάστε το ΦΕΚ εδώ

Μια νέα δημοκρατία

tvxsteam tvxs.gr/node/118865
Από το blog Στον πύργο















Το απομακρυσμένο νησί Έντελβαις αποτελεί μια από τις πλέον νεοσύστατες δημοκρατίες της υφηλίου και οι κάτοικοι του προσπαθούν να το αποδεικνύουν με την πρώτη ευκαιρία.

Κάποια μέρα λοιπόν, οι χίλιοι κάτοικοι του μικροσκοπικού αυτού νησιού μαζεύτηκαν για να συζητήσουν ένα φλέγον ζήτημα. Έπρεπε να αποφασίσουν αν θα καταδίκαζαν έναν συμπολίτη τους σε θάνατο.

Το θέμα ήταν σοβαρότατο κι ακολούθησε καυγάς μεγάλος. Η συζήτηση κράτησε μέρες, ενώ τα πνεύματα άναψαν, ακούστηκαν βαριές κατηγορίες ανάμεσα στους διαφωνούντες, που ύστερα μάλιστα έγιναν και απειλές.

Τελικά οι 501 ψήφισαν «Ναι» και οι 499 «Όχι» και έτσι ο συμπολίτης τους θανατώθηκε με συνοπτικές διαδικασίες. Γιατί όπως και να το κάνουμε οι κάτοικοι του νησιού Έντελβαις έτρεφαν βαθύ σεβασμό στις δημοκρατικές διαδικασίες.

Όμως μετά από όσα είχαν συμβεί, οι 501 θεώρησαν πως οι 498 [πλέον] διαφωνούντες αποτελούν σοβαρότατη απειλή για την εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας τους και για αυτό πρότειναν την εξορία τους. Εξάλλου, το νησί Έντελβαις δεν ήταν και τόσο ευρύχωρο.

Και αυτή τη φορά η συζήτηση κράτησε μέρες. Και αυτή τη φορά ακούστηκαν απειλές και κατάρες. Και αυτή τη φορά 501 ψήφισαν «Να φύγουν».

Οι 498 μάζεψαν τα μπογαλάκια τους κι έφυγαν χωρίς να πουν δεύτερη κουβέντα.

Ύστερα από αυτό κάποιοι πρότειναν πως τα σπίτια και τα χωράφια εκείνων που έφυγαν θα πρέπει να ανήκουν σε αυτούς που εξακολουθούν να μένουν στο νησί Έντελβαις. Και πάλι, όπως συμβαίνει σε μια υγιή δημοκρατία κάποιοι συμφώνησαν και κάποιο διαφώνησαν. Και πάλι κάποιοι έμειναν και κάποιοι αποχώρησαν. Πάντα δημοκρατικά.

Έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε και πια έχουν μείνει 10 κάτοικοι στο νησί Έντελβαις.

Κι από ότι μαθαίνω περνάνε μια χαρά.

Πηγή: stonpyrgo.blogspot.gr

Φακδεμόλ: Ξεσκεπάζουμε την παρανομία από όπου κι αν προέρχεται

Της Αναστασίας Γιάμαλη


Πενήντα οκτώ χιλιάδες πεντακόσια τετραγωνικά μέτρα διαθέσιμου ενοικιάσιμου χώρου, 90.000 τ.μ υπόγειων χώρων, 2100 θέσεις στάθμευσης... Ένα χωριό Τύπου που δεν ολοκληρώθηκε, ένα εμπορικό που απλώθηκε και μέχρι σήμερα έχει «εκκρεμότητες» με την δικαιοσύνη. Της Αναστασίας Γιάμαλη. 

Μια ιστορία θα σας πω, για ένα παράνομο εμπορικό. Ποιο άλλο από το Mall στο Μαρούσι, της Lamda Development, συμφερόντων - ποιών άλλων; της οικογένειας Λάτση.  Α, και της HSBC Property Investements Ltd.
Τότε λοιπόν, την εποχή της χαράς, του κομπασμού και της Εθνικής υπερηφάνειας των Ολυμπιακών αγώνων. Τότε που, το σύστημα δεν είχε καταρρεύσει ώστε να χρειαστεί  να συμμαχήσει όπως κάνει σήμερα. Τότε που το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία ήταν ακόμη αντίπαλοι. Τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ φώναζε μόνος του πως οι Ολυμπιακοί θα καταστρέψουν την οικονομία της χώρας. Τότε φύτρωσε ο σπόρος ενός μεγάλου σκανδάλου, που όταν μεγάλωσε, έγινε ένα τεράστιο εμπορικό. Τόσο τεράστιο, κι όμως τόσο αυθαίρετο, που το «ταρακούνησέ» μια κατσαρόλα... Ούτε χάρτινο νά ΄τανε...  Τότε μάθαμε, λίγο πιο απροκάλυπτα από ό,τι παλαιότερα (σημείο των τότε καιρών), ότι όταν το νομοθετικό πλαίσιο δεν βολεύει τον εκάστοτε επιχειρηματία, το νομοθετικό πλαίσιο αλλάζει.
Ένα από τα μεγαλύτερα εμπορικά των Βαλκανίων, είναι το πρώην Χωριό Τύπου των Ολυμπιακών Αγώνων. Δεν υπηρχε στον αρχικό σχεδιασμό: προσετέθη για να φιλοξενήσει περί τους 6.000 δημοσιογράφους σε 75.000 τ.μ. (!) για 15 ημέρες. Τελικά φιλοξένησε 1.600 γιατί -ω του θαύματος!- δεν ήταν έτοιμο στην ώρα του. Έκανε μάλιστα εγκαίνια ένα χρόνο μετά τους Ολυμπιακούς! Για να μπορέσει να οικοδομηθεί το «απαραίτητο» χωριό Τύπου, κατασκευής Lamda Development, αυξήθηκε δύο φορές ο συντελεστής δόμησης, εντάχθηκαν τα 43 στρέμματα του ΟΕΚ στον Άγιο Θωμά Αμαρουσίου και στο υπό κατασκευήν οικοδόμημα, αγνοήθηκαν αποφάσεις του ΣτΕ και του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών και χορηγήθηκε κατ΄ εξαίρεση οικοδομική άδεια. Στα περισσότερα από αυτά, το χεράκι του έβαλε ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, κ. Βενιζέλος! Ας τσεκάρει το προσωπικό του αρχείο, αυτό που μας αποκάλυψε οτι κρατάει, και θα δει πως με δική του πρωτοβουλία εκδόθηκε η άδεια...
Ποιον να πρωτοευχαριστήσει η Lamda Development; Τον Λαλιώτη, την  Βάσω Παπανδρέου ή τον Βενιζέλο; Τον Παυλόπουλο, τον  Παναγιωτόπουλο ή τον Σιούφα, που εγκαινίασε στα τέλη Νοεμβρίου του 2005 το Athens Mall (για να προλάβουν τις χριστουγεννιάτικες αγορές του πόπολου, τότε που έπαιρνε ακόμη δώρο), με κινηματογράφους, αλυσίδες εστιατορίων και καφέ χωρίς άδεια λειτουργίας (άδεια εδόθη δύο χρόνια μετά τα εγκαίνια...);
Ακόμη πιο αστείο είναι το γεγονός ότι  όλα αυτά ανήκαν στον ΟΕΚ μέχρι τον Φεβρουάριο του 2006, οπότε μεταβιβάστηκαν «δόξη και τιμή» στη Lamda. Η δέσμευση ότι εκεί που είναι το πάρκινγκ θα κατασκευαζόταν πάρκο 80 στρεμμάτων χάθηκε κάπου στην διαδρομή μεταξύ Far East Pack και  Village. Να μην ξεχνάμε πως και το Golden Hall, πρώην Κέντρο Ραδιοτηλεόρασης, παραχωρημένο στη Lamda (ναι, και αυτό είναι της οικογένειας Λάτση!) από την Ολυμπιακά Ακίνητα Α.Ε. Την εταιρεία που «διαχειρίζεται την κληρονομιά των Ολυμπιακών Αγώνων» που πλήρωσαν οι φορολογούμενοι. Το Golden Hall μόλις το 2011 κρίθηκε νόμιμο από την Ολομέλεια του ΣτΕ, παρά την αντισυνταγματικότητα της παραχώρησης, ανοίγοντας τον δρόμο, ως δεδικασμένο, για το Μall Athens και για τόσα άλλα...
Πενήντα οκτώ χιλιάδες πεντακόσια τετραγωνικά μέτρα διαθέσιμου ενοικιάσιμου χώρου, 90.000 τ.μ υπόγειων χώρων, 2100 θέσεις στάθμευσης... Ένα χωριό Τύπου που δεν ολοκληρώθηκε, ένα εμπορικό που απλώθηκε και μέχρι σήμερα έχει «εκκρεμότητες» με την δικαιοσύνη.  Εμπρός, All in The Mall, Fun, Food, Fashion. Πηγαίνετε κι εσείς για μία shopping extravaganza κάτω από άσπρο τεχνητό φωτισμό, με ποπ μουσικούλες, κυλιόμενες σκάλες, πολυσινεμά, εποχικούς και επισφαλείς εργαζόμενους...
Όπως καταδικάζουμε την τρομοκρατία να καταδικάζουμε και την Παρανομία... Ε;

Τέσσερα σενάρια για τους επόμενους μήνες. Του Δ. Κωνσταντακόπουλου

 
Φωτογραφία: Αλέξανδρος Κατσής/ FosPhotos

Μας διηγούνται τώρα, για πολλοστή φορά, την ιστορία ότι σωθήκαμε. Kανείς παγκοσμίως δεν την πιστεύει. Το πράγμα γίνεται σταδιακά όλο και πιο παράλογο. Αλλά στην ιστορία, ο παραλογισμός δεν είναι ένδειξη διανοητικής ανεπάρκειας. Είναι η βασικότερη προϋπόθεση για να σημειωθεί μεγάλη καταστροφή και η καλύτερη ένδειξη ότι πλησιάζει. Μωραίνει ο Κύριος ον βούλεται απωλέσαι. Αντιστρόφως, αυτός είναι ο κύριος λόγος που πρέπει να κάνουμε σωστή και ακριβή διάγνωση του προβλήματος που αντιμετωπίζουμε, έστω κι αν προκαλεί αρχικά τρόμο και απαισιοδοξία. Η ορθή διάγνωση δεν είναι ικανή, είναι όμως αναγκαία συνθήκη θεραπείας.
Το παράλογο ως μέσο σύγχυσης, τρόμου και καταστροφής
Ο παραλογισμός είναι και ο ίδιος εργαλείο αποσύνθεσης του πληττόμενου υποκειμένου. Ενσταλάζει τρόμο και σύγχυση, κλονίζει συθέμελα ανθρώπους, κοινωνίες και έθνη, τους καταστρέφει τη σκέψη, τη βούληση που στηρίζεται στη σκέψη και στη λογική, την αυτοεκτίμηση και την ασφάλεια. Σε ευρεία κλίμακα, είναι μέθοδος μετατροπής του ανθρώπου σε ανδράποδο, του πολίτη σε δούλο. Γι’ αυτό ο στρατός «παραδοσιακού τύπου» βάζει τους φαντάρους να φωνάζουν «ο γάιδαρος πετάει». Πρέπει να μπορούν να εκτελούν διαταγές ακόμα κι αν πεθάνουν ή είναι παράλογες. Κατά τον ίδιο τρόπο, πρέπει η Ελλάδα να εφαρμόζει ένα εκτεταμένο πρόγραμμα επιταχυνόμενης ηθικής, κοινωνικής, κρατικής και εθνικής «αυτοκατεδάφισης», λέγοντας όμως ότι πρόκειται για πρόγραμμα σωτηρίας!
Αυτό που συμβαίνει σήμερα στη χώρα ξεπερνάει κάθε φαντασία, δυνατότητα περιγραφής και ανάλυσης. Η ελληνική κοινωνία, το κράτος και το έθνος διαλύονται με τέτοια ταχύτητα, που θυμίζει εξέλιξη μεταστατικού καρκίνου στο τελευταίο στάδιο. Το μυαλό δεν προκάνει να συλλάβει, η ψυχή δεν θέλει να πιστέψει. Το χειρότερο δεν είναι ότι διαλύονται κοινωνικός ιστός, κράτος, έθνος – διαλύεται η ίδια η ιδέα της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης, κάθε κοινωνικό κεφάλαιο ή συμβόλαιο, κάθε εμπιστοσύνη στο κράτος. Δεν ξέρεις αν θα πάρεις ή όχι σύνταξη, η φορολογική πολιτική αλλάζει συχνότερα από τον καιρό, παραμένει άδηλο το νόμισμα της χώρας, δεν υφίσταται απολύτως καμία σταθερά στην ατομική και εθνική ζωή. Ακόμα κι αν η οικονομία έχαιρε άκρας υγείας, καμιά χώρα δεν θα άντεχε τέτοια πράγματα πάνω από εξάμηνο. Καταστροφή ιδεών και υλική καταστροφή αλληλοτροφοδοτούνται.
Οικονομικό Κραχ και Σπείρα Θανάτου
Θεμελιώδη αντικειμενικά μεγέθη, όπως ΑΕΠ και ανεργία, πάνε κυριολεκτικά στο διάβολο. Σπάσαμε τα ρεκόρ ύφεσης στην παγκόσμια οικονομική ιστορία, από άποψη έντασης και διάρκειας, και είμαστε πάντως για τα καλά στα επίπεδα του Κραχ του 1929. Η Ελλάδα συνεχίζει να καταστρέφεται. Κανείς οικονομολόγος παγκοσμίως δεν ισχυρίζεται το αντίθετο, φιλελεύθερος, κεϋνσιανός ή μαρξιστής. Ο όρος ύφεση (recession) που χρησιμοποιούμε είναι επιστημονικά αδόκιμος και παραπλανητικός. Η Ελλάδα αντιμετωπίζει τυπικό κραχ (depression). (Αντιμετωπίζει επίσης μια εξίσου κρίσιμη παγκόσμια «επικοινωνιακή» καταστροφή, που δεν εξετάζουμε εδώ).
Η εσωτερική δομή μιας «σπείρας θανάτου» όπως η ελληνική, μοιάζει με την ροή του νερού σε επιταχυνόμενες κυκλικές τροχιές στον νεροχύτη προς το σημείο απορροής. Κάθε επιμέρους καταστροφή κρύβει μια μεγαλύτερη, όπως οι ρώσικες ματριόσκες. Συζητώντας αίφνης για τις φοβερές περικοπές μισθών, συντάξεων, παροχών, βλέπουμε λιγότερο την αφαίρεση ζωτικών πόρων από ταμεία, φορείς και κράτος, που θα οδηγήσουν αναπόφευκτα όχι στη μείωση, αλλά στην κατάργηση αύριο κάθε σύνταξης και περίθαλψης, ανεξαρτήτως του τι νομοθετεί η Βουλή.
Μαύρη Τρύπα: Η δυναμική της καταστροφής
Στο κεντρικό θέμα της εξέλιξης του ΑΕΠ, όλοι βλέπουν το βασικό, τη φοβερή βουτιά, λίγοι βλέπουν το χειρότερο. Στην Ελλάδα συμβαίνει κάτι πολύ παράξενο, ίσως μοναδικό στην ιστορία των καπιταλιστικών κρίσεων. ‘Όλες οι υφέσεις, ακόμα και οι βαθύτερες, ακολουθούν κατανομή Γκάους. Μετά από τόσα χρόνια, θάπρεπε να είχαμε περάσει το ναδίρ, αρχίζοντας σταδιακά την άνοδο. Τίποτα τέτοιο δεν υποδεικνύει η δυναμική των στατιστικών στοιχείων (κορυφαίοι μάλιστα παράγοντες του «μνημονιακού μπλοκ», σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους, κάνουν λόγο για ύφεση 10% του χρόνου!). Οι καμπύλες δεν οδηγούν σε επαναφορά του συστήματος σε ισορροπία, έστω και από πολύ χαμηλότερο σημείο στήριξης, αλλά τείνουν ασυμπτωτικά στο άπειρο, δηλαδή πλήρη κατάρρευση ή έκρηξη του οικονομικού και κοινωνικού σχηματισμού. Αυτό είναι το σημείο απορροής στον «νεροχύτη» του σχήματός μας, το σημείο δηλαδή που στριμώχνονται προς εξαφάνιση οι πιο ζωτικές κοινωνικές, κρατικές, εθνικές λειτουργίες.
Αυτό που υποδεικνύουν οι οικονομικές στατιστικές, συμπίπτει με την υποκειμενική αίσθηση καταρρέουσας χώρας, «βαρελιού χωρίς πάτο». Συμπίπτει επίσης με την εικόνα των δημοσκοπικών δεδομένων. Δεν «εξαερώνεται» μόνο το ΠΑΣΟΚ, «εξαερώνεται» το ελληνικό πολιτικό καθεστώς στην πραγματικότητα, ενώ εκπέμπεται μια σοβαρή προειδοποίηση στο σύνολο της σοσιαλδημοκρατίας, αν όχι όλου του πολιτικού εποικοδομήματος της μεταπολεμικής Ευρώπης. Ένα τρίτο του ελληνικού λαού βαθμολογεί με μηδέν το κοινοβούλιο και το 70% το αξιολογεί αρνητικά, στην κλίμακα εμπιστοσύνης της Metron (Νικολακόπουλος, Αυγή, 2.12). Η σχετική στασιμότητα επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ και η θυελλώδης αύξηση της Χρυσής Αυγής συνιστούν επίσης σαφή ένδειξη ταχύτητας προσέγγισης καταστροφής.
Τις ίδιες ενδείξεις παίρνουμε και από την παιδική ψυχολογία. Τα παιδιά βλέπουν καθαρότερα από τους μεγάλους, παρόλο που οι μεγάλοι πιστεύουν το αντίθετο. Από μικρό κι από τρελλό μαθαίνεις την αλήθεια. Βλέπουν καθαρότερα γιατί δεν έχουν ούτε τα «φίλτρα» και τις προκαταλήψεις των μεγάλων, ούτε τους λόγους των τελευταίων να υποκρίνονται και να κοροϊδεύουν αυταπατώμενοι.
Ο Κούλογλου πήγε στη Νίκαια και τράβηξε σε ένα σχολείο τι ζωγραφίζουν τα μικρά παιδιά, για μια εκπομπή που έκανε στη ΝΕΤ (http://tvxs.gr/webtv/reportaz-xoris-synora/rxs-i-ellada-tis-katathlipsis-kai-tis-elpidas ) αφιερωμένη στις ψυχικές συνέπειες της κρίσης. Τα παιδάκια λοιπόν ζωγραφίζουν πολιτικούς που εκτελούνται γιατί «τα φάγανε» και άνεργες, μαυροφορεμένες γυναίκες που περπατάνε έχοντας φύγει από τα σπίτια τους. Υποδεικνύουν, εκτός των άλλων, μια πιθανή, αιματηρή κορύφωση της ελληνικής τραγωδίας.
Το «αιματηρό» σενάριο και ο «Μαύρος ‘Ηλιος»
‘Ένα τέτοιο σενάριο δεν είναι απίθανο αν θυμηθεί κανείς – τόκανε ο ιστορικός Μαζάουερ π.χ. – ότι η Ελλάδα, για λόγους ιστορικούς, γεωγραφικούς και κοινωνικούς, έχει συχνά το προνόμιο να συμπυκνώνει, ιδίως σε μεταβατικές εποχές, πολύ ευρύτερες αντιθέσεις. Εδώ έσπασε, το 1821, η ευρωπαϊκή νύχτα της Ιεράς Συμμαχίας, από δω ξεκίνησε η αποσύνθεση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, εδώ μπήκαν τα θεμέλια της ήττας του φασισμού και του ναζισμού στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, εδώ πρωτομπήκε ο κόσμος στον Ψυχρό Πόλεμο – μόνο που εδώ είχαμε το θλιβερό προνόμιο να τον ξεκινήσουμε με έναν «θερμότατο» εμφύλιο. Για το τι μπορεί να σημαίνει αυτό μας προειδοποίησε άλλωστε εγκαίρως, ως «μήνυμα από το μέλλον», η εξέγερση του Δεκεμβρίου 2008, με το μηδενιστικό της περιεχόμενο και τη φοβερή της βία, ένα τεράστιο ‘Όχι, χωρίς καθόλου Ναι.
Είμαστε η χώρα του Απόλλωνα. Το πιο συγκλονιστικό στις ζωγραφιές νομίζω πως ήταν ο μαύρος ήλιος που ζωγράφισε ένα παιδάκι, αντιστρέφοντας το πρόσημο του συμβόλου της ζωής και υποδεικνύοντας, με τη μεγαλοφυή λιτότητα των εξισώσεων του Νεύτωνα ή του Αϊνστάιν, την πορεία της χώρας μας και του κόσμου, συνθέτοντας στο ίδιο σύμβολο μέθοδο, κατεύθυνση, θρησκεία και προορισμό! Η Ελλάδα μετατρέπεται από κάθε άποψη στο οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό ισοδύναμο αυτού που οι αστροφυσικοί ονομάζουν «μαύρη τρύπα», ένα σώμα από την έλξη του οποίου δεν ξεφεύγει κανείς και που είναι ταυτόχρονα χαοτικός «ελκυστής» ευρωπαϊκής καταστροφής.
Σενάρια (και ΣΥΡΙΖΑ)
Αυτές οι «εξισώσεις» υποδεικνύουν αριθμό πιθανών σεναρίων, υποθέτουμε για τους επόμενους μήνες, όπως:
        • συνέχιση, εν σχετική «ηρεμία» και «αποδοχή», της μνημονιακής αυτοκαταστροφής
        • μεγάλη κοινωνική έκρηξη
        • πλήρης κατάρρευση κράτους ή υποσυστημάτων
        • κατάρρευση κυβέρνησης και εκλογική νίκη της αντιπολίτευσης

Το τελευταίο, για να μην αποτελέσει μεταβατικό σταθμό προς το δεύτερο ή τρίτο, να μην επιταχύνει απλά τις εξελίξεις, φορτώνοντας, άδικα, στην ελληνική αριστερά την ευθύνη μιας εθνικής τραγωδίας, προϋποθέτει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ θα σταθεί ικανός να πραγματοποιήσει αληθινό θαύμα σε πολύ σύντομο χρόνο, μετατρεπόμενος σε ένα εντελώς νέου τύπου, πολιτικό και ιστορικό, εθνικό υποκείμενο, μακριά από τα πρότυπα «ΠΑΣΟΚ» και «ΚΚΕ», έστω και χρησιμοποιώντας στοιχεία από την παράδοση δύο ρευμάτων με πολύ σημαντικό ρόλο στην ελληνική ιστορία.
Δημοσιεύτηκε στην «Ελλάδα αύριο», 5.12.2012

«Εις υγείαν των κορόιδων» είπαν οι κερδοσκόποι.

Του Γιώργου Δελαστίκ

Published on TVXS - TV Χωρίς Σύνορα (http://tvxs.gr)
Ο Αμερικανός δισεκατομμυριούχος Νταν Λόιμπ

Πρώτο θέμα χτες η Ελλάδα στους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» του Λονδίνου. Με όχι όμως και τόσο κολακευτικό τρόπο. Κάτι σαν τη λαϊκή ρήση... «Εις υγείαν των κορόιδων!». Η εντυπωσιακή είδηση ήταν ότι ένας από τους μεγαλύτερους κερδοσκοπικούς οίκους του κόσμου ονόματι «Θερντ Πόιντ» του Αμερικανού δισεκατομμυριούχου Νταν Λόιμπ κέρδισε από την επαναγορά των ελληνικών ομολόγων... 500 εκατομμύρια δολάρια!
Ο αμερικανικός κερδοσκοπικός οίκος που διαχειρίζεται κεφάλαια ύψους 10 δισ. δολαρίων ξόδεψε ένα σοβαρό τμήμα αυτών των κεφαλαίων, 1 δισ. δολάρια για την ακρίβεια, και αγόρασε «ξεφτιλισμένα» ελληνικά ομόλογα του Δημοσίου στην τιμή των μόλις 17 λεπτών για ονομαστική αξία 1 ευρώ. Μέσα σε λιγότερο από έξι μήνες, με την επαναγορά τα πούλησε στην τιμή των 34 λεπτών ανά ευρώ - με κέρδος δηλαδή... 100%!
Πούλησε μάλιστα μόνο τα μισά ομόλογα που είχε στην κατοχή του, αξίας 500 εκατ. δολαρίων, και έτσι έβγαλε κέρδος 500 εκατομμύρια δολάρια. Τα άλλα μισά ομόλογα τα κράτησε για να τα πουλήσει σε ακόμη υψηλότερη τιμή που βάσιμα ελπίζει ότι θα ξεπεράσει τα 40 λεπτά ανά ευρώ, αποκομίζοντας έτσι υψηλότερα κέρδη.
Καθώς μάλιστα το ελληνικό δημόσιο χρέος, μετά την επαναγορά ομολόγων, που βρίσκεται πλέον σε χέρια ιδιωτών, ανέρχεται σε περίπου 30 δισ. ευρώ όλα κι όλα και μεγάλο μέρος αυτών σε ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία, είναι προφανές ότι ο αμερικανικός κερδοσκοπικός οίκος, κατέχοντας ελληνικά ομόλογα αξίας τουλάχιστον 3 δισ. δολαρίων σε ονομαστική αξία, ενδέχεται να είναι ο σοβαρότερος ξένος κάτοχος ελληνικών ομολόγων.
Αυτό σημαίνει ότι σε ικανό βαθμό θα επιβάλει και τους όρους του σε ενδεχόμενη επόμενη επαναγορά ελληνικών ομολόγων ή θα τα διοχετεύσει εν καιρώ στη δευτερογενή αγορά με μεγάλο κέρδος.
«Για ποιον ήταν επιτυχία η ελληνική επαναγορά χρέους;» ήταν ο τίτλος ενός πολύ ενδιαφέροντος άρθρου του Γερμανού καθηγητή Οικονομίας Φρανκ Βέστερμαν. «Οι πιστωτές κερδίζουν, το κράτος και οι φορολογούμενοι όμως δεν κερδίζουν τίποτα από αυτήν» έδινε την απάντηση στον υπότιτλο. Ο Γερμανός καθηγητής έχει απόλυτο δίκιο, όπως αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας η προαναφερθείσα υπόθεση του αμερικανικού κερδοσκοπικού οίκου που κέρδισε ήδη μισό δισεκατομμύριο δολάρια αποκομίζοντας κέρδος 100% και προσδοκά να κερδίσει τουλάχιστον μισό δισ. δολάρια ακόμη, με κέρδος που ενδέχεται να ξεπεράσει το 150%! Αυτή είναι η μία πλευρά, αυτή των μυθικών ποσών που αποκομίζουν οι διεθνείς κερδοσκόποι εις βάρος των Ελλήνων.
Υπάρχει και η άλλη πλευρά. Ωραία, οι κερδοσκόποι κάνουν πάρτι «εις υγείαν των κορόιδων». Τουλάχιστον όμως κερδίζουν τίποτα το ελληνικό κράτος και οι Ελληνες φορολογούμενοι πολίτες; Απολύτως τίποτα, δηλώνει κατηγορηματικά ο Φρανκ Βέστερμαν, ο οποίος κάνει μερικές εύστοχες και οξυδερκείς παρατηρήσεις.
Πρώτα πρώτα, λέει, μέσω της επαναγοράς η Ελλάδα και οι Ελληνες υποχρεώνονται να πληρώσουν τώρα -και να υποστούν θυσίες γι' αυτό- το μοναδικό τμήμα του χρέους το οποίο δεν υπήρχε απολύτως καμιά ανάγκη να πληρώσουν σήμερα αφού αφορά υποχρεώσεις του μέλλοντος, ακόμη και του απώτερου! Εχει απόλυτο δίκιο. Βεβαίως και μειώνεται στα χαρτιά η αξία του ελληνικού δημόσιου χρέους με την επαναγορά, αλλά γιατί να πληρώσουμε (έστω και σε μειωμένη τιμή) σήμερα ομόλογα που λήγουν μετά από... δέκα έως και μετά από τριάντα χρόνια;
Γιατί να πρέπει να κόβονται σήμερα οι μισθοί και οι συντάξεις μας και να μας γδέρνει η εφορία για να πληρώσουμε ομόλογα που λήγουν το νωρίτερο το... 2023 και το αργότερο το 2042; Αν αυτό δεν είναι πράξη πολιτικής ηλιθιότητας, είναι πράξη συνειδητής εξυπηρέτησης των κερδοσκόπων και των επικυρίαρχων της πατρίδας μας μέσω της εξαθλίωσης του λαού μας - πράξη που δεν πρέπει να μείνει ατιμώρητη. Υπάρχει και μια δεύτερη πτυχή που βάζει ο Γερμανός καθηγητής. Έστω και αν το δημόσιο χρέος μειώθηκε διά της επαναγοράς ομολόγων, αυτό δεν σημαίνει καμιά ελάφρυνση για τον Ελληνα πολίτη.
Για την εξυπηρέτηση του υπόλοιπου χρέους θα συνεχίσουν να πηγαίνουν για την αποπληρωμή του όλα τα μελλοντικά πρωτογενή πλεονάσματα του ελληνικού προϋπολογισμού. Τίποτα από αυτά δεν θα πηγαίνει για τη βελτίωση του επιπέδου ζωής των Ελλήνων! Όλα θα πηγαίνουν για το χρέος. Οι πολίτες της χώρας μας δηλαδή δεν έχουν να κερδίσουν απολύτως τίποτα όσο παραμένουμε υπό το μνημονιακό καθεστώς που πέταξε όλους τους Ελληνες στον μνημονιακό Καιάδα.
Πηγή: Έθνος

Μ.Γλέζος: Να μας δώσουν οι Γερμανοί αυτά που μας οφείλουνε



Published on TVXS - TV Χωρίς Σύνορα (http://tvxs.gr)
tvxs.gr/node/11170

Tvxs Συνέντευξη
«Έχω πει επανειλημμένως ότι αυτή η υπόθεση του χρέους της Γερμανίας προς την Ελλάδα, πρέπει να περάσει στα χέρια του ελληνικού λαού. Πρέπει να δημιουργηθούν οργανώσεις σε ολόκληρη την Ελλάδα, οι οποίες θα διεκδικούν το δίκαιο. Αυτό που δικαιούμαστε. Δεν ζητάμε τίποτα παραπάνω από το δίκαιό μας. Δεν επαιτούμε. Απαιτούμε και αξιώνουμε να μας δώσουν οι Γερμανοί αυτά που μας οφείλουνε, και που τα έχουν δώσει σε όλα τα άλλα κράτη εκτός από την Ελλάδα!» ο ήρωας της Εθνικής Αντίστασης Μανόλης Γλέζος , εξηγεί στην Κρυσταλία Πατούλη , όλα τα ζητήματα γύρω από το χρέος της Γερμανίας προς την Ελλάδα, με αφορμή το νέο του βιβλίο «Και ένα μάρκο να ήταν…» , συμμετέχοντας στον δημόσιο διάλογο του tvxs.gr.
Μ.Γλ.: Το κίνητρο που με οδήγησε να γραφτεί το βιβλίο είναι η επικαιροποίηση του θέματος και μία σύγχυση που υπάρχει γύρω από τις οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα.

Κρ.Π.: Δηλαδή;

Μ.Γλ.: Δεν είναι ξεκαθαρισμένο απολύτως το θέμα. Κατά τη γνώμη μου, ένα τμήμα του πληθυσμού της χώρας γνωρίζει, αλλά ένα άλλο, που είναι και το μεγαλύτερο, δεν το γνωρίζει.
Γιατί μας οφείλει η Γερμανία, και τι ακριβώς μας οφείλει είναι η μία πλευρά. Και το γιατί δεν μας τα έχει δώσει ως τώρα, είναι η άλλη πλευρά.
Ας εξετάσουμε πρώτα το θέμα «Τί μας οφείλει η Γερμανία;».
Επειδή όμως, υπάρχουν προβλήματα ορολογίας εδώ, και γίνεται αρκετή σύγχυση, πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε.
Όταν ένα κράτος νικήσει ένα άλλο κράτος, όλα εκείνα τα υλικά που σχετίζονται με τα θέματα της διεξαγωγής του πολέμου, κατάσχονται, και δικαιωματικά, σύμφωνα με τους διεθνής νόμους, ανήκουν στο κράτος – κατακτητή.
Δηλαδή, ότι συλληφθεί, για παράδειγμα, από το κράτος που κάνει την κατοχή μιας χώρας, σχετικά με τα όπλα που θα βρει από το στρατό που θα κατακτήσει, αλλά και τα όπλα που βρίσκονται στα εργοστάσια ή στις αποθήκες του κράτους, ή και ένα εργοστάσιο κατασκευής πυρομαχικών ή όπλων, όλα αυτά θεωρούνται λάφυρα πολέμου, και δεν έχουν σχέση με τα προβλήματα των οφειλών που συζητάμε τώρα.
Εν ολίγοις, ότι βρήκαν οι Γερμανοί σε όπλα ή σε πυρομαχικά από τις ελληνικές αποθήκες ή από εργοστάσια που παρήγαγαν πυρομαχικά (όπως το περίφημο Μπαρουτάδικο), ήταν λάφυρα πολέμου και δικαιωματικά ανήκουν στον κατακτητή, οπότε, δεν υπολογίζονται στα θέματα των οφειλών προς το άλλο κράτος, από τη στιγμή που λήγει ένας πόλεμος. Δεν συζητάμε, λοιπόν, γι’ αυτά και πρέπει να διαλυθεί η σύγχυση που υπάρχει σχετικά με αυτό το θέμα.
Οι οφειλές τις Γερμανίας προς την Ελλάδα, είναι δύο κατηγοριών: Οφειλές προς το Δημόσιο και οφειλές προς τους πολίτες. Είναι, μία διαχωριστική γραμμή, η οποία πρέπει ευκρινώς να την ξεκαθαρίσουμε.
Τις οφειλές προς το Δημόσιο τις ονομάζουμε γενικά «επανορθώσεις» και τις άλλες «αποζημιώσεις προς τους πολίτες».
Οι «επανορθώσεις», που είναι το κύριο θέμα, δημιουργήθηκαν από τη στιγμή που η Γερμανία επενέβη στην οικονομία της χώρας μας, και άρπαξε, λήστεψε, και στην ουσία την κατέστρεψε.
Τα μέτρα, λοιπόν, που πήρε τότε η κυβέρνηση της Γερμανίας, ο κατοχικός στρατός, είναι τα εξής:
Μόλις μπήκε μέσα ο γερμανικός στρατός, ακολουθούσε ένα συνεργείο οικονομολόγων που είχε σχεδιάσει από πριν, το τι θα κάνει στην Ελλάδα. Και το πρώτο μέτρο τους ήταν:
Το 51%  όλων των μετοχών, όλων των κρατικών επιχειρήσεων (των λεγόμενων ΔΕΚΟ) και όλων των μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων, εμπορικών και βιομηχανικών και όλων των τραπεζών, αμέσως να περνάνε στα χέρια των γερμανών.
Όπως είναι γνωστό από την οικονομία, ακόμα και το 15% των μετοχών να έχει κάποιος σε μία επιχείρηση, κανονίζει όλη την επιχείρηση. Εδώ, όμως, δεν πρόκειται για το 15%. Πρόκειται για το 51%!
Οπότε, γίνεται αντιληπτό, ό,τι όλη η οικονομία της χώρας πέρασε στα χέρια των Γερμανών. Αυτό, είναι μια πρώτη ληστεία.
Και πάμε σε μία δεύτερη ληστεία:
Αναβίωσαν την Οθωμανική «δεκάτη» και την εφάρμοσαν όσο μπορούσαν καλύτερα: Το 10% της αγροτικής παραγωγής υποχρεωτικά περνούσε αμέσως στα χέρια τους, χωρίς κανένα αντάλλαγμα.
Μια τρίτη ληστεία, ήταν η εξής:
Υπήρχε μία διάταξη της Χάγης, που έλεγε ότι ο λαός μιας χώρας ο οποίος έχει κατακτηθεί, υποχρεούται να διατρέψει τον στρατό κατοχής. Το 1907, όμως, ύστερα από επεμβάσεις ανθρωπιστικών οργανώσεων τέθηκε μία ακροτελεύτια φράση, η οποία έλεγε: «Εάν δύναται». Δηλαδή, να τους διατρέφει, αλλά, εάν δύναται!
Για να δούμε, λοιπόν, αυτό το «εάν δύναται», εδώ στην Ελλάδα:
Το εκστρατευτικό σώμα της στρατιάς του Βίλχεμ Φον Λιστ που κατέκτησε τη χώρα, το αποτελούσαν 500.000 στρατός. Ακολούθησαν και 250.000 του στρατού της Ιταλίας που ήταν στην Αλβανία, οπότε σύνολο ήταν 750.000. Ακολούθησε και το πρώτο σώμα στρατού της Βουλγαρίας, που ήταν 60.000, και φτάνουμε στο σύνολο 810.000 στρατού!
Ήταν δυνατόν ο ελληνικός λαός να διαθρέψει 810.000 στρατό; Και επιπλέον, όλων αυτών, υποχρεώθηκε μόνο η Ελλάδα, κατ’ εξαίρεση όλων των άλλων εθνών που είχαν κατακτήσει οι Γερμανοί, να διατρέφει και το εκστρατευτικό σώμα της Γερμανίας που πολεμούσε στην Αφρική (για το οποίο αγνοώ τον ακριβή αριθμό του).
Άρα, δεν μπορούσε να πληρώσει αυτή την υποχρέωση. Δεν ήταν δυνατόν. Και γι’ αυτό οι Γερμανοί, που ήταν πάντοτε νομότυποι και ήθελαν να είναι εντάξει με τους νόμους της Χάγης, άρα και με το «εάν δύναται», έκαναν (μαζί με τους Ιταλούς, βέβαια) τον εξής… λογαριασμό:
Ότι είναι παραπάνω (κάτι που οι ίδιοι το καθόριζαν) από το «εάν δύναται», μετατρέπεται σε δάνειο της Ελλάδας, προς τη Γερμανία και την Ιταλία. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, δημιουργήθηκε και το αναγκαστικό δάνειο.
Μία άλλη σύγχυση που υπάρχει, είναι αυτό που λέγεται ότι οι Γερμανοί κατέσχεσαν τον χρυσό που υπήρχε στην Τράπεζα της Ελλάδος. Αυτό είναι λάθος.
Η κυβέρνηση της 4ης Αυγούστου, πήρε όλο το χρυσό (δεν άφησε ούτε μια ουγγιά!), μαζί με την ντροπή της, φεύγοντας προς τη Μέση Ανατολή, μετά Αφρική και μετά Αγγλία.
Αντ’ αυτού, τί βρήκε όμως η Γερμανία;
Βρήκε όλα τα κέρματα τα ασημένια, τα νικέλινα, τα χάλκινα, κλπ., τα οποία τα κατέσχεσε, τα έλιωσε, και πήρε γύρω στους 77 τόνους χαλκό, 19 τόνους νικέλιο, 9 τόνους ασήμι και διάφορα άλλα πολύτιμα, και για όλα αυτά μας έδωσε 109 χρυσές λίρες Αγγλίας, για να μην… έχουμε παράπονο ότι δεν μας πληρώνει!
Άλλο πράγμα που έκανε:
Όλοι οι Γερμανοί στρατιώτες, ήταν εφοδιασμένοι με το πλαστό κατοχικό χαρτονόμισμα, το οποίο, συνήθως, ήταν πενηντάρικο. Με αυτό το πενηντάρικο έτρωγαν στα εστιατόρια, πήγαιναν στα καφενεία, αγόραζαν ότι ήθελαν από τα περίπτερα, έμπαιναν γενικά στα καταστήματα, αγόραζαν και πλήρωναν με αυτά τα «λεφτά».
Οι Έλληνες, λοιπόν, δεν καταλάβαιναν τι έγραφαν τα γοτθικά γράμματα, έβλεπαν μόνο τον αριθμό «50» και καταλάβαιναν ότι είναι ένα πενηντάρικο. Την άλλη μέρα που πήγαν στις Τράπεζες για να εισπράξουν την αντιστοιχία του σε δραχμές, το πήραν οι υπάλληλοι της Τράπεζας, και ανέλαβαν τα ανώτερα κλιμάκια, για να δουν τι είναι ακριβώς αυτό το χαρτονόμισμα, δηλαδή, τι αντιπροσωπεύει.
Τους είχαν πει, τότε, απ’ ότι θυμάμαι, ότι ένα μάρκο αντιστοιχούσε σε μία δραχμή. Εξέτασαν, λοιπόν, το τραπεζογραμμάτιο για να δούνε ποια τράπεζα το έχει εκδώσει. Έγραφε επάνω, ότι το έχει εκδώσει η Reichs Credit Kassensheine, ένα κρατικοπιστωτικό ίδρυμα.
Ανοίξανε, λοιπόν, τον κατάλογο των τραπεζών, και δεν αναφερότανε στον κατάλογο των τραπεζών,το Reichs Credit Kassensheine, δηλαδή, αυτό το συγκεκριμένο κρατικοπιστωτικό ίδρυμα.
Επίσης, ούτε υπογραφή υπουργού οικονομικών υπήρχε, αλλά ούτε και υπογραφή του τραπεζίτη που εξέδωσε αυτό το τραπεζογραμμάτιο.
Υπήρχε μονάχα, ένας κόκκινος αριθμός, ο οποίος ήταν ο αύξων αριθμός του συγκεκριμένου τραπεζογραμματίου.
Αυτό το γεγονός, λοιπόν, ήταν μία πρώτη ληστεία όλου του Ελληνικού πληθυσμού με αυτά τα πλαστά τραπεζογραμμάτια.
Η δεύτερη μορφή ληστείας ήταν η ακόλουθη:
Πήγαινε στο περίπτερο ένας Γερμανός φαντάρος, για παράδειγμα, και αγόραζε, με αυτό το πλαστό τραπεζογραμμάτιο, ένα πακέτο τσιγάρα που έκαναν 6 δραχμές και ζητούσε και τα ρέστα! Έπαιρνε, δηλαδή, και ρέστα σε ελληνικές δραχμές!
Γι αυτό το θέμα, είναι καταγεγραμμένο από Έλληνες συγγραφείς και ένα χαρακτηριστικό επεισόδιο:
Πήγε ένας Γερμανός σε ένα κουρείο, ξυρίστηκε, και μόλις τράβηξε το πλαστό πενηντάρικο να πληρώσει, του είπε ο κουρέας: «Δωρεάν! Στο χαρίζω!». Έφυγε ο φαντάρος, και οι θαμώνες που ήταν στο κουρείο αναρωτήθηκαν: «Γιατί τον έδιωξες και δεν πληρώθηκες;». Και τότε ο κουρέας τους απάντησε: «Ε, όχι να πληρώνουμε και τα κερατιάτικα!». Διότι, και θα τον ξύριζε και θα τον πλήρωνε!

Πάμε τώρα, στην τρίτη μορφή ληστείας, με το πλαστό χαρτονόμισμα:
Η κυβέρνηση της κατοχής, είχε να αντιμετωπίσει το εξής πρόβλημα:
Απ’ όλα τα χαρτονομίσματα που κυκλοφορούσαν, δεν ήταν μονάχα το ελληνικό, δεν ήταν μόνο αυτό το πλαστό γερμανικό, ήταν και το γνήσιο το γερμανικό, ήταν και η ιταλική λιρέτα η ψεύτικη, όπως και η ιταλική λιρέτα η αληθινή. Επίσης, ήταν και το βουλγαρικό λέβα, αλλά και το αλβανικό χαρτονόμισμα.
Είπε, λοιπόν η ελληνική κυβέρνηση στους Γερμανούς, ότι, δεν μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα με όλα αυτά. Θα πρέπει κατά κάποιον τρόπο να δεχτείτε να αποσύρετε το χαρτονόμισμα (το πλαστό). Και τότε οι Γερμανοί απάντησαν: Ναι, να το αποσύρουμε, αλλά θα το πληρώσετε. Θα το αγοράσετε! Η αγορά αυτή, κόστισε στην Ελλάδα, γύρω στις 530.000 χρυσές λίρες Αγγλίας!
Κάντε τώρα το λογαριασμό:
Μας έδωσαν 109 χρυσές λίρες Αγγλίας για τα νομίσματα, και για όλη τη ληστεία που έκαναν με το πλαστό χαρτονόμισμα, μας υποχρέωσαν σε χειρότερης μορφής ληστεία, έναντι 530.000 χρυσών λιρών Αγγλίας.
Πέρα από αυτά, βέβαια, υπήρχαν και οι επιτάξεις.
Συναντούσαν για παράδειγμα κάποιον με ένα ποδήλατο; Τον σταματούσαν και του έλεγαν: Κατάσχεται, πάρε ένα χαρτί και στο τέλος του πολέμου, έλα να το πάρεις πίσω. Το ίδιο γινόταν με μουλάρια, με άλογα, με μοτοσυκλέτες, με σπίτια, με ότι τους άρεσε. Έκαναν κατάσχεση π.χ. σε ένα σπίτι, το καλύτερο σπίτι του κάθε χωριού, της κάθε κωμόπολης, για να μείνει ο στρατός ή ένας αξιωματικός. Αυτά τα γεγονότα είναι πασίγνωστα.
Για όλα αυτά, συνήλθε η δεκαεννιαμελής διασυμμαχική επιτροπή, στο Παρίσι, το 1946, και κατελόγισε ότι η Γερμανία πρέπει να δώσει στην Ελλάδα (πέρα από εκείνα που ζητούσε η ίδια η Ελλάδα), 7 δισεκατομμύρια 100 εκατομμύρια δολλάρια, αγοραστικής αξίας του 1938.
Αυτό, σύμφωνα με στοιχεία που μας έδωσε η Τράπεζα Ελλάδος για να κάνουμε την παραβολή, και μας έκανε η ίδια την παραβολή, ισοδυναμεί με 108 δισεκατομμύρια ευρώ, χωρίς τους τόκους. Αυτά είναι η οφειλή των επανορθώσεων για τη ζημιά που προκάλεσαν στην οικονομία της Ελλάδας.
Δεν το αποφασίσαμε εμείς αυτό το ποσόν. Οι Σύμμαχοι αποφάσισαν να το πληρώσουν οι Γερμανοί. Το ίδιο αποφάσισαν να πληρώσουν και οι άλλες χώρες του άξονα, δηλαδή, η Ιταλία και η Βουλγαρία, οι οποίες ήταν οι χώρες που κατέκτησαν την Ελλάδα. Αυτές οι δύο χώρες τα πλήρωσαν.
Η Γερμανία, όμως, δεν έχει πληρώσει. Και το ερώτημα που προβάλει, αβίαστα, είναι: Θα βλέπανε ποτέ οι Βούλγαροι φασίστες και οι Ιταλοί φασίστες την Ελλάδα, εάν δεν την κατακτούσε η Γερμανία;
Με ποιό δικαίωμα, αυτοεξαιρείται η Γερμανία και δεν πληρώνει;
Επίσης, να σημειώσω ότι έχει πληρώσει όλες τις άλλες χώρες για τις επανορθώσεις που της κατελόγισε η διασυμμαχική επιτροπή του Παρισιού, και δεν έχουν πληρώσει μόνο την Ελλάδα. Κι αυτό το χρέος τους, είναι μόνο για τις επανορθώσεις! Για την καταστροφή της οικονομίας της χώρας μας, που εξήγησα ήδη.

Κρ.Π.: Για το αναγκαστικό δάνειο;

Μ.Γλ.: Συνήψαν με άλλες δύο χώρες, αναγκαστικά δάνεια, με την Γιουγκοσλαβία και την Πολωνία, τις οποίες και εξόφλησαν, αλλά δεν έχουν εξοφλήσει ακόμα την Ελλάδα.
Από αυτό το αναγκαστικό δάνειο, οι Γερμανοί πλήρωσαν μόνο δύο δόσεις στην Ελλάδα, και αυτό είναι και μία αναγνώριση πως όντως υπάρχει αυτό το δάνειο.
Αυτά, είναι ως προς το Δημόσιο. Αλλά, ως προς το Δημόσιο, συμπεριλαμβάνονται και οι αρχαιολογικοί θησαυροί τους οποίους έχει αρπάξει και βέβαια δεν έχει επιστρέψει. Παρεμπιπτόντως, αναφέρω ότι συνάντησα υπουργό εξωτερικών της χώρας μας, ο οποίος αγνοούσε αυτό το θέμα.

Και προχωρώ με τις άλλες οφειλές, προς τους πολίτες:

Δηλαδή, για τις κατασχέσεις και για τις καταστροφές που έχουν υποστεί, όπως και για τα θύματα των ολοκαυτωμάτων. Αυτές είναι οι αποζημιώσεις στα θύματα. Αυτή η ορολογία χρησιμοποιείται.
Όπως είναι γνωστό με την τελευταία απόφαση του δικαστηρίου της Χάγης που δεν μπαίνει στην ουσία του θέματος, και αφήνει το ζήτημα να το λύσουν με διακρατικές συμφωνίες τα εμπλεκόμενα στις υποθέσεις αυτές, κράτη, το θέμα είναι πολιτικό. Και φυσικά τίποτα δεν μας έχει δώσει!
Όλα τα παραπάνω τα διαπραγματεύομαι στο βιβλίο μου «Και ένα μάρκο να ήταν…» . Ο τίτλος υπονοεί, ότι και ένα μάρκο να ήταν, έπρεπε να πληρώσει η Γερμανία για να μην επαναληφθούν στο μέλλον, τα ανοσιουργήματα, τα οποία διέπραξαν ως Γ’ Ράιχ. Να τα πληρώσει, ως εγγύηση, δηλαδή.
108 δισεκατομμύρια ευρώ είναι οι επανορθώσεις, και 54 δισεκατομμύρια ευρώ είναι το αναγκαστικό δάνειο.
Το ερώτημα που προκύπτει, και θέλω να ολοκληρώσω με αυτό, είναι:
Για ποιο λόγο η Γερμανία δεν τα δίνει;
Οι κυβερνήσεις τις Ελλάδας, δεν τα διεκδίκησαν. Όμως, δεν παραιτήθηκαν και ποτέ -όπως μας έχουν πει επανειλημμένως- από τα δικαιώματα μας, αλλά και δεν τα αξίωσαν ποτέ.
Το δικαιολογητικό ήταν, ότι έπρεπε να είναι η διεθνής συγκυρία τέτοια ώστε… και οι συνθήκες να το επιτρέπουν ώστε… να γίνει εφικτή η πραγματοποίηση. Τέλος πάντων, ας αφήσουμε τα διπλωματικά κόλπα… οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν αξίωσαν από τη Γερμανία να μας πληρώσει αυτά που μας οφείλει.

Κρ.Π.:  Η οφηλέτρια χώρα, όμως, η Γερμανία;

Μ.Γλ.: Το ερώτημα που προκύπτει είναι ένα:
Μας μισούν οι σημερινές κυβερνήσεις της Γερμανίας, επειδή με το έπος του ’40-’41, η Ελλάδα συνέτριψε τον μύθο του αήττητου άξονα; Μας μισούν οι γερμανικές κυβερνήσεις, διότι ανατρέψαμε όλα τα σχέδια του Χίτλερ, και πήρε άλλο δρόμο ο πόλεμος; Ο πόλεμος της ήττας του ναζισμού;
Μας μισούν οι Γερμανικές κυβερνήσεις –είναι κάτι σκληρό αυτό που θα πω- διότι, εάν σήμερα δεν βρίσκεται κάτω από ναζιστικό καθεστώς η σημερινή Γερμανία, και έχει ένα καθεστώς δημοκρατίας (αυτό που θέλει, δικαίωμα δικό της), και γι αυτό δεν εξοφλεί αυτά που οφείλει απέναντι στην Ελλάδα;
Αυτά είναι τα ερωτήματά μου. Και αυτά τα γράφω στο βιβλίο, το οποίο είναι αναλυτικό, και παράλληλα με έναν μεγάλο αριθμό ντοκουμέντων για όλα όσα υποστηρίζω, και γι αυτόν τον λόγο το θεώρησα αναγκαίο, αλλά και για να λυθεί η όποια σύγχυση.
Διότι δεν υπάρχει καμία συμφωνία, ούτε non paper από πλευράς της Ελλάδας, ότι παραιτούμαστε της διεκδίκησης αυτής της οφειλής της Γερμανίας προς τη χώρα μας.
Κρ.Π.: Οι Έλληνες πολίτες τι πρέπει να κάνουν προς την κατεύθυνση της διεκδίκησης της εξόφλησης αυτού του χρέους της Γερμανίας προς την Ελλάδα;

Μ.Γλ.: Έχω πει επανειλημμένως ότι αυτή η υπόθεση του χρέους της Γερμανίας προς την Ελλάδα, πρέπει να περάσει στα χέρια του ελληνικού λαού.
Πρέπει να δημιουργηθούν οργανώσεις σε ολόκληρη την Ελλάδα, οι οποίες θα διεκδικούν το δίκαιο. Αυτό που δικαιούμαστε. Δεν ζητάμε τίποτα παραπάνω από το δίκαιό μας. Δεν επαιτούμε. Απαιτούμε και αξιώνουμε να μας δώσουν οι Γερμανοί αυτά που μας οφείλουνε. Και που τα έχουν δώσει σε όλα τα άλλα κράτη εκτός από την Ελλάδα!
Ως Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, προτείναμε στον ελληνικό λαό να κηρύξει μποϊκοτάζ στα γερμανικά προϊόντα. Και το αποδέχτηκαν αμέσως οι δικηγορικοί σύλλογοι της Ελλάδας, οι ιατρικοί σύλλογοι και το Τεχνικό Επιμελητήριο. Και γι αυτό το λόγο, εφόσον το πρότειναν τρεις βασικοί φορείς του ελληνικού λαού, είπαμε ότι θα πρέπει να το αποδεχτεί και ολόκληρος ο ελληνικός λαός. Και επιμένουμε.
Επίσης, 60 βουλευτές του Σύριζα θα φέρουν το θέμα στη Βουλή, έχουν υποβάλει τα σχετικά έγγραφα, για να γίνει η συζήτηση όπου υποχρεωτικά πρέπει να πάρουν μέρος όλα τα κόμματα για να πουν την άποψή τους, και έχουμε προτείνει επίσης, τον σχηματισμό διακομματικής επιτροπής στη Βουλή, προς την διεκδίκηση του ίδιου θέματος.
Αν κάποιοι Έλληνες, θέλουν να λειτουργήσουν αυτόνομα, πέραν δηλαδή του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, δεν υπάρχει καμία αντίρρηση, αφού το θέμα είναι να παλεύουν για το θέμα αυτό, μέσω οποιουδήποτε πλαισίου ή μη.
Υπάρχει ήδη οργάνωση του λαού σε όλη την Ελλάδα, έχουν σχηματιστεί επιτροπές σε πάρα πολλά μέρη της χώρας μας (στον Πειραιά, στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα, στην Καλαμάτα, στην Κρήτη, κλπ), όπου έχει αρχίσει η διεκδίκηση. Εκατοντάδες Δήμοι έχουν πάρει αποφάσεις ομόφωνες, γύρω από το θέμα.
Επιδιώκουμε να γίνει κτήμα ολόκληρου του ελληνικού λαού και να αγωνιστεί σύσσωμός ο ελληνικός λαός.-

«Και ένα μάρκο να ήταν…» , Μανώλης Γλέζος , Εκδ. Λιβάνη , 2012
---
*Η συγκεκριμένη συνέντευξη Μανόλη Γλέζου στην Κρυσταλία Πατούλη για το tvxs, διαβάστηκε μεταφρασμένη αυτούσια στον Χορστ Ράιχνεμπαχ, στην συνάντησή του με τον Μανόλη Γλέζο στις 20 Νοεμβρίου 2010. Επίσης, δημοσιεύτηκε στη Γαλλία, από το Κίνημα της Νάντης (Par solidarité, je suis Grec aussi. ), και από τον Jose Manuel Lamarque (Help the Greek People ), και συζητήθηκε σε γαλλικά ΜΜΕ.