Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010

Νέα ''κονόμα'' στο όνομα της Oμογένειας...

''Λεφτά υπάρχουν'' γιά...ΣΑΕριτζίδικες λαμογιές-αρπαχτές και ''ημέτερους''
Δημοσιεύθηκε εδώ www.kalami.net Γιά "να λέγονται τα πράγματα με τ' όνομά τους"



saeΜε το ποσόν των 5 εκατομ. ευρώ, μέσα σε δεινή οικονομική κρίση που πλήττει την Ελλάδα, χρηματοδοτήθηκε -σύμφωνα μ' έγκυρες, αποκλειστικές πληροφορίες μας- από το υπουργείο Εξωτερικών (GAP), το πρόγραμμα-''μαϊμού'' «Η Κιβωτός του Ελληνισμού», που προωθεί ο ''παγκόσμιος'' πρόεδρος του ''Συμβούλιου Απόδημου Ελληνισμού'' (ΣΑΕ), Στέφανος Ταμβάκης... «Η Κιβωτός του Ελληνισμού» πρόκειται να στεγαστεί στα Γραφεία του ΣΑΕ, στην Θεσσαλονίκη και υποτίθεται ότι θα περιλαμβάνει την ιστορία(;) του Απόδημου Ελληνισμού... Πρόσφατα, οι παγκόσμιοι, πρόεδρος και ταμίας του κρατικοδίαιτου -με μηδενική απήχηση στους Απόδημους- ΣΑΕ, πήραν και την χρονιάτικη χορηγία τους από το ελληνικό Δημόσιο, αλλά όχι και οι υπόλοιποι (γραμματέας, περιφερειάρχες)...
Θυμίζουμε ότι το ΣΑΕ δεν υπάρχει ως...νομικό πρόσωπο στην Ελλάδα! Δηλ. είναι οργάνωση-μαϊμού.

(Το έργο η ''Κιβωτός'', αν γίνει, δεν κοστίζει περισσότερα απο 1 εκατομ. ευρό. Τα υπόλοιπα, που πάνε;)
Μία «Κιβωτός» γεμάτη αμαρτίες, προχειρότητες και...ΣΑΕριτζίδικα κόλπα! (Σχολιάζει ο ''Αθηναίος'')
Αφού η Βουλή δεν ασχολείται με το ΣΑΕ, ένας εισαγγελέας στην Ελλάδα, δεν υπάρχει;... (Διαβάστε)
Καταρρέει ο ομογενειακός Ελληνισμός... Σε αποσύνθεση το ΣAE... (περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ)

Γιατί το 'Επος του '40 έχει ξεχωριστή σημασία γιά τον Ελληνισμό της Αμερικής

Γιατί το 'Επος του '40 έχει ξεχωριστή σημασία γιά τον Ελληνισμό της Αμερικής

    Με ειρωνεία και κάθε άλλο παρά κολακευτικά σχόλια αντιμετώπισε ο αμερικανικός Τύπος της εποχής την επίθεση της φασιστικής και ισχυρής στρατιωτικά Ιταλίας εναντίον της Ελλάδας στις 28 Οκτωβρίου 1940. Μιά ματιά στο αρχείο της έγκριτης εφημερίδας The New York Times το πιστοποιεί (σημ. σύντ.: Βλέπε αρχείο Ν. Υ. Times ή Μπάμπη Μαλαφούρη «Οι 'Ελληνες της Αμερικής 1518-1948»). 
Οι ιταλικές δυνάμεις θα καταλάμβαναν την μικρή και στρατιωτικά ανίσχυρη Ελλάδα σε μικρό χρονικό διάστημα και ο Μουσολίνι θα "έπινε καφέ στην Ακρόπολη", σύμφωνα με την εφημερίδα.
    Η τροπή όμως των πραγμάτων διάψευσε τ' αναμενόμενα αποτελέσματα και το κλίμα άρχισε ν' αλλάζει. Η προέλαση των ελληνικών δυνάμεων στο έδαφος της Αλβανίας, η άτακτη υποχώρηση των Ιταλών, η πρώτη νίκη εναντίον του 'Αξονα και μάλιστα από μιά μικρή αδύναμη χώρα, προκάλεσε μεγάλη έκπληξη στον αμερικανικό λαό και τα πρωτοσέλιδα δημοσιεύματα της νεοϋορκέζικης εφημερίδας, από ειρωνικά μετατράπηκαν σε διθυράμβους γιά το "ελληνικό θαύμα".
    Οι Αμερικανοί πολίτες άρχισαν τότε ν' αντιμετωπίζουν διαφορετικά τους 'Ελληνες μετανάστες, που αναγκάστηκαν να φτιάξουν την ΑΗΕΡΑ στην δεκαετία του '20 γιά να προστατευθούν από τις επιθέσεις των ρατσιστών -ειδικά- του Νότου. Οι "πιατάδες-μπρούκληδες" -που δεν γίνονταν αποδεκτοί κοινωνικά, ενώ στο Νότο οι επιγραφές "απαγορεύεται η είσοδος σε σκύλους κι 'Ελληνες" υπήρχαν ακόμα σε καταστήματα-, άρχισαν να απασχολούν τα αμερικανικά ΜΜΕ, εξαιτίας του 'Επους του '40. ...
    Το κλίμα άλλαξε, οι Αμερικανοί άρχισαν να υποστηρίζουν τα ελληνικής ιδιοκτησίας καταστήματα στη Νέα Υόρκη και την περιοχή της Βοστώνης, αγόραζαν προϊόντα από αυτά, εκφράζοντας παράλληλα τον θαυμασμό τους γιά το μεγαλείο της ελληνικής ψυχής που δημιούργησε το 'Επος του '40, ενώ τον Ιανουάριο του χρόνου 1941, σκίτσα τσολιάδων με την χαρακτηριστική λέξη "αέρα", δημοσιεύονταν στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας The New York Times. Τότε καθιερώθηκε και η μεγαλειώδης παρέλαση στην 5η Λεωφόρο της Νέας Υόρκης, που χρόνια αργότερα άρχισε να γίνεται γιά την 25η Μαρτίου.
    Το 'Επος του '40, δεν έχει μόνο ξεχωριστή σημασία γιά το ελληνικό 'Εθνος. Αποτελεί και την καθοριστική στιγμή της ιστορίας μας, που καθιέρωσε τον Ελληνισμό στην Αμερική και τον έκανε σεβαστό και υπολογίσιμο στον λαό της. Δυστυχώς όμως στις ημέρες μας, η έλλειψη γνώσης της πραγματικής ιστορίας των Ελλήνων στην Αμερική, έχει ως αποτέλεσμα παροικίες, Οργανώσεις κλπ να μην αποδίδουν την πρέπουσα τιμή στο 'Επος του '40, που αποτελεί, πραγματικά και ιστορικά, την κορυφαία, την μεγάλη στιγμή γιά τον Ελληνισμό της Αμερικής.



Γιώργος Λυκομήτρος (Σεπτέμβριος 1988)
Γιατί το 'Επος του '40 έχει μεγάλη, ξεχωριστή σημασία γιά τον Ελληνισμό της Αμερικής... (Διαβάστε)

'Εκθεση AHEPA γιά τις επιδόσεις μελών Κογκρέσσου HΠΑ στα ελληνικά ζητήματα... (Aναλυτικά)

Εκδηλώσεις και μικρή παρέλαση στην Αστόρια Ν. Υόρκης, γιά την 28η Οκτωβρίου... (Aναλυτικά)

Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010

ΣΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ΚΑΤΙ ;

ΣΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ΚΑΤΙ ;

Διαβάστε τι έγινε στην ελληνική οικονομία το 1843, συγκρίνετε το με το σήμερα και θα αντιληφθείτε τι συμβαίνει στην παγκόσμια και στην ελληνική ιστορία, ανεξαρτήτως εποχών, προσώπων και ονομάτων. Η σύγκριση, μόνο ανατριχίλα μπορεί να προκαλέσει. Έχουμε και λέμε:
Το καλοκαίρι του 1843, η Ελλάδα έπρεπε να καταβάλει στις τράπεζες της Ευρώπης τα τοκοχρεολύσια παλιότερων δανείων που είχε πάρει η χώρα. Δυστυχώς τα λεφτά δεν είχαν πάει σε υποδομές που θα βοηθούσαν την κατεστραμένη ελληνική οικονομία, αλλά είχαν σπαταληθεί στους εμφυλίους της επανάστασης και στα λούσα του παλατιού και των Βαυαρών συμβούλων του στέμματος. (Σας θυμίζει τίποτα;) Οι τόκοι που έπρεπε να καταβάλλονται κάθε χρόνο ήταν 7 εκατομμύρια δραχμές και ισοδυναμούσαν με το μισό τών συνολικών εσόδων του ελληνικού κράτους που έφταναν μετά βίας τα 14 εκατομμύρια ετησίως. Στην πραγματικότητα, με την καταβολή των τόκων δεν περίσσευε τίποτα να επενδυθεί προς όφελος του ελληνικού λαού. (Αυτό μήπως;)
Την άνοιξη του 1843, η κυβέρνηση παίρνει μέτρα λιτότητας, τα οποία όμως δεν αποδίδουν τόσο ώστε να συγκεντρωθούν τα απαιτούμενα για την ετήσια δόση χρήματα. Έτσι, τον Ιούνιο του 1843, η ελληνική κυβέρνηση ενημερώνει τις ξένες κυβερνήσεις ότι αδυνατεί να καταβάλει το ποσό που χρωστάει και ζητά νέο δάνειο από τις μεγάλες δυνάμεις, ώστε να αποπληρώσει τα παλιά. Αυτές αρνούνται κατηγορηματικά. (Βρε κάτι συμπτώσεις…)
Αντί να εγκρίνουν νέο δάνειο, εκπρόσωποι των τριών μεγάλων δυνάμεων (Αγγλία-Γαλλία-Ρωσία) κάνουν μια διάσκεψη στο Λονδίνο για το ελληνικό χρέος και καταλήγουν σε καταδικαστικό πρωτόκολλο. Οι πρεσβευτές των μεγάλων δυνάμεων με το πρωτόκολλο στο χέρι, παρουσιάζονται στην ελληνική κυβέρνηση και απαιτούν την ικανοποίηση του. Αρχίζουν διαπραγματεύσεις ανάμεσα στα δύο μέρη και μετά από έναν μήνα υπογράφουν μνημόνιο (!), σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα πρέπει να πάρει μέτρα ώστε να εξοικονομήσει μέσα στους επόμενους μήνες το αστρονομικό επιπλέον ποσό των 3,6 εκατομμυρίων δραχμών, που θα δοθούν στους δανειστές της. (Πάμε πάλι απ’ την αρχή. Σας θυμίζει τίποτα;)
Για να είναι σίγουροι ότι το μνημόνιο θα εφαρμοστεί κατά γράμμα, οι πρεσβευτές απαιτούν να παραβρίσκονται στις συνεδριάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου που θα εγκρίνει τα μέτρα και να παίρνουν ανά μήνα λεπτομερή κατάσταση της πορείας εφαρμογής τους, αλλά και των ποσών που εισπράττονται. (Τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει…)
Για να μην πολυλογώ, σας αναφέρω τα βασικά μέτρα που επέβαλε η κυβέρνηση μέσα στο 1843 σε εφαρμογή του τότε μνημονίου. Κάθε ομοιότητα με την εποχή μας είναι εντελώς τυχαία και πέραν των προθέσεων του ιστορικού:
1. Απολύθηκε το ένα τρίτο των Δημοσίων υπαλλήλων και μειώθηκαν 20% οι μισθοί όσων παρέμειναν.
2. Σταμάτησε η χορήγηση συντάξεων, που τότε δεν δίνονταν στο σύνολο του πληθυσμού αλλά σε ειδικές κατηγορίες.
3. Μειώθηκαν κατά 60% οι στρατιωτικές δαπάνες, μειώθηκε δραστικά ο αριθμός των ενστόλων και αντί για μισθό οι στρατιωτικοί έπαιρναν χωράφια.
4. Επιβλήθηκε προκαταβολή στην είσπραξη του φόρου εισοδήματος και της “δεκάτης”, που ήταν ο φόρος για την αγροτική παραγωγή.
5. Αυξήθηκαν οι δασμοί και οι φόροι χαρτοσήμου.
6. Απολύθηκαν όλοι οι μηχανικοί του Δημοσίου και σταμάτησαν όλα τα δημόσια έργα.
7. Καταργήθηκαν εντελώς όλες οι υγειονομικές υπηρεσίες του κράτους.
8. Απολύθηκαν όλοι οι υπάλληλοι του εθνικού τυπογραφείου, όλοι οι δασονόμοι, οι δασικοί υπάλληλοι και οι μισοί καθηγητές πανεπιστημίου.
9. Καταργήθηκαν όλες οι διπλωματικές αποστολές στο εξωτερικό.
10. Νομιμοποιήθηκαν όλα τα αυθαίρετα κτίσματα και οι καταπατημένες “εθνικές γαίες” με την πληρωμή προστίμων νομιμοποίησης.
11. Περαιώθηκαν συνοπτικά όλες οι εκκρεμείς φορολογικές υποθέσεις με την καταβολή εφάπαξ ποσού.
Δεν είναι ανατριχιαστικά όμοια με την εποχή μας; Είδατε που οι οικονομικές συνταγές λιτότητας είναι σαν το παλιό καλό κρασί; Ίδιες, αιώνιες, ανυπόφορες. Κι επειδή ξέρω ότι θα ρωτήσετε “τι πέτυχαν με όλα αυτά;”, σας απαντώ: Ο κόσμος εξαθλιώθηκε για μεγάλο διάστημα, οι ξένοι πήραν ένα μέρος των χρημάτων τους, η χώρα είδε κι έπαθε να συνέλθει, αλλά φαλίρισε ξανά μετά από πενήντα ακριβώς χρόνια, με το “Κύριοι, δυστυχώς επτωχεύσαμεν” του Χαριλάου Τρικούπη το 1893. Πάντως, το συγκεκριμένο μνημόνιο του 1843, από πολλούς ιστορικούς θεωρείται μία από τις σοβαρότερες αφορμές για το ξέσπασμα της επανάστασης της 3ης Σεπτέμβρη 1843, που έφερε Σύνταγμα στη χώρα.

Ηλεκτρονική Κάρτα, η εικονική Μακρόνησος του 21ου Αιώνα!

Δημοσιεύθηκε εδώ  Ηλεκτρονική Κάρτα: η εικονική Μακρόνησος του 21ου Αιώνα!


Τι συμβαίνει με τις ηλεκτρονικές κάρτες;
Με πρόσχημα την φοροδιαφυγή και το σαφάρι των αποδείξεων, που έχει πλέον ατονήσει, η Κυβέρνηση τρέχει να προλάβει την έκδοση μιας ηλεκτρονικής κάρτας, στην οποία θα «περνούν» όλες οι συναλλαγές μας!  
Θα χρησιμοποιεί την υποδομή του συστήματος πληρωμής υποχρεώσεων DIASPOS της Διατραπεζικά Συστήματα (ΔΙΑΣ) ΑΕ. Δηλαδή όλες οι συναλλαγές μας θα περνούν από τους διακομιστές (server) μιας ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ αμφιβόλου ηθικής, αμφιβόλου διαθέσεων και αγνώστων σκοπών!  
Ο,τι αγοράζουμε καθημερινά θα ελέγχεται και θα επεξεργάζεται από όποιον έχει πρόσβαση, πολιτική ή οικονομική, στο δίκτυο. Μέχρι τώρα αυτό γινόταν εν μέρει με τις πιστωτικές ή με τις αγορές μας από το διαδίκτυο, αλλά είχαμε την επιλογή της “έκθεσης” μας στο σύστημα.
 Και σαν μην έφτανε αυτό, η κάρτα θα φέρει τον Αριθμό Φορολογικού Μητρώου κάθε πολίτη τον ΑΜΚΑ ή κι άλλα ακόμη στοιχεία και θα χορηγείται είτε από κάθε ΤΡΑΠΕΖΑ ξεχωριστά, είτε από το υπουργείο Οικονομικών!
Δηλαδή εκτός από τον έλεγχο των συναλλαγών μας, οι τράπεζες θα έχουν και προμήθεια δισεκατομμυρίων κερδών από το πουθενά!  
Χωρίς την δική μας έγκριση!
Χωρίς την δική μας επιλογή, ό,τι κυκλοφορεί στην αγορά θα περνάει με το αζημείωτο από το Τραπεζικό Ιδιωτικό Σύστημα !  
guantanamoΘα είμαστε γυμνοί, μπροστά σε μια φυλακή 10 εκ. ανθρώπων! Αφού μπήκαν πρώτα τα κάγκελα με τις κάμερες , τώρα θέλουν να κλείσουν και την πόρτα χτίζοντας μια νέα ,ηλεκτρονική πλέον, Μακρόνησο.
Σκεφτείτε πως ακόμη κι η πιο αστεία κι αθώα αγορά, όπως π χ ένα Σουβλάκι, από κάποιον που έχει χοληστερίνη, πως μπορεί να χρησιμοποιηθεί από μια ασφαλιστική εταιρεία ή ακόμη και το ΙΚΑ!

‘H ακόμη, αγοράζοντας ένα “υποπτο” βιβλίο όπως το Κεφάλ αιο ή ο Αγών μου, πως μπορεί να στιγματίσει το ηλεκτρονικό προφίλ-φάκελλο σας!
 Ο τρόπος που τρεφόμαστε, ο τρόπος που ντυνόμαστε, ο τρόπος που σκεφτόμαστε (βιβλία, DVD), o τόπος που κινούμαστε (διακοπές, εστιατόρια), ακόμη κι ο τόπος που γ@@@μα στε δεν θα είναι κρυφός για όποιον θέλει κακοβούλως να εκμεταλλευτεί τις πληροφορίες αυτές.
Οσο για την ασφάλεια και την εχεμύθεια των πληροφοριών δείτε το παράδειγμα των διαφημιστικών φυλλαδίων που καταφθάνουν σπίτι σας μετά από ένα τοκετό, που αν κι ως ιατρική πράξη θεωρείται απόρρητο, γίνεται γνωστό στις ενδιαφερόμενες εταιρείες!
Προσοχή στην Φάκα!
Οσο για την διαφημιστική προώθησ η της κάρτας, η εξαπάτηση θα στηριχθεί στο επιχείρημα της ΔΗΘΕΝ ευκ ολίας συναλλαγής!

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΚΙ Η ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΤΗΣ ΑΠΑΤΗΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ Τ ΟΥ ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑΤΟΣ!

Πετρινα χρόνιαΑπό τις διαφημίσεις της Τηλεόρασης  μέχρι την προώθηση και του πιο απλού προϊοντος, το Α και το Ω είναι η εξαπάτηση.
Η στόχευση δεν είναι να σε κάνουν να αποδεχθείς κάτι κατόπιν σκέψης, αλλά με το πρωτόγονο κέντρου το εγκεφάλου τον Υποθάλαμο, το ένστικτο!
Σκοπός δεν είναι καν, να δει κανείς έστω, τα όποια προτερήματα έχει το προϊον, αλλά το μήνυμα καθ’εαυτό. Μια όμορφη γκόμενα, ένα χαμόγελο, υπονοούμενα, και δεν έχει σημασία αν διαφημίζεται μια τσίχλα, ένα απορρυπαντικό ή ένα τυρί.
Στο σκεπτικό “Τι πιο απλό;” είναι ακριβώς η φάκα!
ΜΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΟ ΑΠΛΗ ΚΙ ΑΣΦΑΛΗΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΗ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΤΡΗΤΑ ; ! ! !

ΑΝΑΡΩΤΗΘΗΤΕ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΟ ΑΠΛΗ ΚΙ ΑΣΦΑΛΗΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΗ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΤΡΗΤΑ ; ! ! !

Ρωτήστε ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ χρησημοποιεί κάρτα, ακόμη και τον ίδιο σας τον εαυτό, στο τέλος της ημέρας; ΠΟΣΑ ΞΟΔΕΨΕ;
Είναι αδύνατον για οποιοδήποτε (δεν είναι ο Νικ δε Γκρικ) να μπορεί να υπολογίσει, να αισθανθεί την αξία των όσων ξοδεύει με την κάρτα.
Με τα μετρητά η συναλλαγή γίνεται εφάπαξ !

Δεν χρειάζεσαι κανένα λογαριασμό ή συγκεντρωτικό που θα σταλεί μετά από ένα μήνα, να σου πει πόσα ξόδεψες και προπάντων ΠΟΥ!

Σιγά μη θυμάσαι μετά από ένα μήνα!

Με τα μετρητά, μπορείς να ξέρεις ανά πάσα στιγμή, πόσα έχεις, πόσα ξόδεψες, πόσα αποταμίευσες (λέμε τώρα!).

Αν ο μισθός μας εξανεμίζεται λίγες μέρες μετά την πληρωμή τώρα, σκεφτείτε πόσοι θα παγιδευτούν στην “ευκολία” της κάρτας!

Το δήθεν Οφελος.
Και τι όφελος θα έχει αυτό το μέτρο, κατά της φοροδιαφυγής, στο όνομα της οποίας κι επιβαλλέται;
Μηδαμινή, ίσως στην αρχή να μουδιάσει (κι άλλο;!) η αγορά αλλά ως εκεί.
Γιατί τα μεγάλα ποσά κι οι μεγαλοκαρχαρίες, θα καταφέρουν πάλι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, είτε να τα βγάλουν από την χώρα, είτε να τα κυκλοφορούν κάτω από το τραπέζι (Siemens, Goldman Sachs, ΠΑΕ κτλ).
Αυτοί που θα φυλακιστούν, θα είμαστε πάλι (!) όλοι εμείς οι μικρομεσαίοι κι οι εργαζόμενοι. Από τον μισθό που δεν μπορούμε να αποκρύψουμε, θα ξέρουν πόσα μπορούμε να ξοδέψουμε.
Κι αν μέχρι τώρα, η γενιά των G700 μας φάνταζε δύσκολη σκεφτείτε τι μας περιμένει τώρα που μιλάνε για την γενιά των G500 ή με τα 20 ευρώ ημερομίσθιο που ήδη συζητούν! Γιατί αν κάποιος G700 μπορούσε να βελτιώσει, έστω λίγο τα οικονομικά του, με μια δεύτερη “μαύρη” εργασία (Delivery, Σερβιτόρος, Μερεμέτια) να τσοντάρει εδώ κι εκεί, ή ακόμη η παραδοσιακή Ελληνική οικογένεια που βοηθάει ο λίγο ο παππούς, λίγο η γιαγιά, τώρα δεν θα μπορεί να το κάνει, αφού θα μπαίνει στη Μαύρη λίστα του Συστήματος.
Οπως και κυνικά γράφουν ΤΑ ΝΕΑ (του ΔΝΤ βεβαίως-βεβαίως)
“Ωστόσο, προβλήματα αναμένεται να παρουσιασθούν στις συναλλαγές με μικροποσά και στο υπαίθριο εμπόριο.”
Δηλαδή αυτό ακριβώς που μας έσωζε όλα αυτά τα χρόνια από την απόλυτη ένδεια (ξέρω ξέρω, μαζί τα φάγαμε) είναι “πρόβλημα” για τους σοφούς της Κυβέρνησης!
Γιατί έχουμε λύσει όλα τα προβλήματα της Δωρεάν Κοινωνικής Πρόνοιας (Υγεία, Περίθαλψη, Παιδεία, Πολεοδομία, Συντάξεις, Γρηγορόσημο) και δεν χρειάζεται να ανησυχούμε για τίποτα άλλο!
Γινόμαστε όλοι μέρος σε ένα πείραμα ελέγχου.
Μακριά από εμάς οι θεωρίες συνωμοσίας, οι Νεφελίμ ή οι Ελοχίμ (για τον ΓΑΠ δεν ξέρω :-D ), το κόλπο φέρνει χρήματα, τρισεκατομμύρια, τα υλικά είναι έτοιμα (λαός), η κοινωνία των προθύμων (Κυβέρνηση-Συνδικάτα) στο πόστο της κι οι τραπεζίτες στο Τιμόνι (ΔΝΤ).
Οι τράπεζες ακονίζουν τα μαχαίρια τους, καθώς κι ο Εισαγωγέας των καρτών, που είχε την εσωτερική πληροφόρηση κι είναι έτοιμος να τις εγκαταστήσει.
Πρέπει να αντιδράσουμε, τουλάχιστον σαν άτομα, είτε με την στοχευμένη ψήφο-μήνυμα στις προσεχείς εκλογές (διπλές άραγε;), είτε με την άρνηση μας.
Αλλά αυτά είναι το ελάχιστο.
Το πολιτικό σύστημα έχει πεθάνει,
η ΓΣΕΕ πλέον κι επισήμως κάνει πλάτες στο Μνημόνιο,
οι συλλογικότητες τύπου ΜΚΟ είναι το ίδιο το σύστημα,
την Αριστερά την διέλυσαν οι πεμπτοφαλαγγίτες που έτρεφε στον κόρφο της
κι η κοινωνική συνοχή με τόσους (παράνομους) μετανάστες είναι ανέκδοτο!
Το μέλλον θα δείξει τις αντοχές μας ή την ενδοτικότητα μας.
Το μόνο μας όπλο είναι η Παιδεία μας, που θα μας κρατήσει σε επαγρύπνηση, μέχρι η κρίσιμη μάζα γίνει αρκετή ώστε να μας σηκώσει από τον καναπέ ή….το πληκτρολόγιο….αλλιώς…Merde!

Ελλάδα, το ατυχές πειραματόζωο της ευρωζώνης

By Alan Beattie
Δημοσιεύθηκε εδώ Ελλάδα, το ατυχές πειραματόζωο της ευρωζώνης


Κατά τη δική μου άποψη, υπάρχουν ουσιαστικά τρεις λόγοι για να αποταθεί μια κυβέρνηση που βρίσκεται σε οικονομική κρίση στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Πρώτον, παίρνει φθηνά δάνεια. Τα επιτόκια για μια συμφωνία δανειοδότησης σε ετοιμότητα από το ΔΝΤ ξεκινούν σήμερα από το λογικό 1,26% για τα μικρά ποσά και φτάνουν μέχρι το πολύ δύο ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερα.

Δεύτερον, εισάγει την αξιοπιστία στη στρατηγική της «μάρκας» ΔΝΤ. Μπορεί να υπάρχουν γκρίνιες για τις «απαραίτητες συνθήκες» που συνοδεύουν τον δανεισμό, αλλά όταν μπαίνει το ταμείο στο παιχνίδι σπάνια ακολουθεί όργιο δημοσίων δαπανών.

Τρίτον, εξασφαλίζει μια πολύτιμη πολιτική ασπίδα στην αντιμετώπιση της λαϊκής οργής. Είναι ευκολότερο να μειώσει μια κυβέρνηση τις δημόσιες δαπάνες ή να αυξήσει τα επιτόκια ρίχνοντας τις ευθύνες στο ΔΝΤ, παρά να το κάνει αφ’ εαυτού της. Αν δεν θέλεις να γίνεις λαομίσητος, φέρνεις το ΔΝΤ να κάνει τη δουλειά σου. Το έχει κάνει πολλές φορές και είναι καλό σ’ αυτό.

Το μειονέκτημα στην προσφυγή στο ταμείο είναι, φυσικά, το στίγμα της παραδοχής ότι έχει χάσει τον έλεγχο. Το σοκ από την προσφυγή της Βρετανίας στο ΔΝΤ το 1976 σκιάζει τη βρετανική πολιτική σκηνή μέχρι σήμερα. 
 
 Είναι αξιοσημείωτο ότι ο τρόπος με τον οποίο οι αρχές της ευρωζώνης διαχειρίστηκαν την ελληνική κρίση δεν απέτρεψε το στίγμα της παρουσίας του ΔΝΤ, ενώ χαράμισε τα περισσότερα πλεονεκτήματα. Ο ατυχής αυτός συνδυασμός προέκυψε από την πεισματική επιμονή της ευρωζώνης να αναλάβει τα ηνία, παρά τη σκόρπια, για να μην πούμε μπουρδουκλωμένη, διαδικασία λήψης αποφάσεων.

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο άρχισε να συζητά για την ελληνική διάσωση στα μέσα Φεβρουαρίου -πολύ αργά ήδη- και δεν την έχει ακόμη υπογράψει. Μέσα σε αυτό το διάστημα, ο κίνδυνος να χρεοκοπήσει η Ελλάδα έχει αυξηθεί αισθητά, με το yield στο 10ετές ελληνικό ομόλογο υψηλότερο κατά τρεις μονάδες.

Οι αγορές δεν μπορεί να νιώσουν ήσυχες με τέτοια οικονομική ηγεσία. Οι πολλαπλές ατελέσφορες συναντήσεις των υπουργών της Ευρώπης, οι δημόσιες διαμάχες για τις συνθήκες δανεισμού, οι διαμάχες για τον ρόλο του ΔΝΤ, οι αμφιβολίες για το αν ακόμη επιτρέπονται οι διασώσεις… Και μια περίεργη απόκλιση κάποια στιγμή σε συζητήσεις για τη δημιουργία Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου ολοκλήρωσε την εικόνα ενός πειράματος να μπουν σε κοπάδι οι γάτες. Οι καθυστερήσεις και η σύγχυση έκαναν πιθανότερη πια τη στάση πληρωμών και έσβησαν τα πλεονεκτήματα της εμπλοκής του ΔΝΤ.

Αφού το Ταμείο θα διαθέσει κάποια δάνεια, η Ελλάδα σίγουρα θα πάρει το στίγμα του ΔΝΤ. Αλλά, προφανώς για λόγους αξιοπρέπειας, η ευρωζώνη θέλει να δώσει το μεγαλύτερο μέρος του δανεισμού -σε υψηλότερο επιτόκιο από του ΔΝΤ- και να θέσει τους όρους.

Ακόμη και σήμερα, για την έγκριση του δανείου από κάθε μία από τις χώρες της ευρωζώνης θα πρέπει να περάσει μία εβδομάδα. Η αφοσίωση στις συνταγματικές αβρότητες είναι αξιοθαύμαστη, αλλά εδώ μιλάμε για μια κρίση χρεών στις πρωτεύουσες αγορές του 21ου αιώνα, δεν βρισκόμαστε στο Κογκρέσο ή στη Βιέννη.

Αν χρειάζεται να περάσουν τρεις μήνες για να αποφασιστεί κάτι στην ευρωζώνη, τότε η ευρωζώνη δεν θα έπρεπε να αναλαμβάνει οικονομικές διασώσεις. Το σπίτι έχει πάει φωτιά και η ευρωζώνη κάθεται απ’ έξω και συζητά πόσο συνταγματικό είναι να κληθεί η πυροσβεστική ή να ρίξει έναν κουβά νερό.

Ακόμη κι όταν ξεκινήσει το πρόγραμμα, πιθανόν θα παραμένει ασαφές ποιος κρατά τα ηνία της κατάστασης. Το ΔΝΤ έχει ξεκάθαρους κανόνες: δεν μπορεί να διανείμει χρήματα με εντολή της ευρωζώνης. Τι θα γίνει όμως αν το ταμείο και η ευρωζώνη δανείζουν κεφάλαια παράλληλα, πιθανόν με διαφορετικά προγράμματα και όρους, και ο ένας εγκρίνει τη διανομή και ο άλλος όχι; Το ΔΝΤ έχει εμπλακεί ξανά σε συγχρηματοδότηση διασώσεων με άλλους δωρητές, αλλά ήταν σαφές ότι το ταμείο βάζει τους κανόνες.

Αν όλα αυτά είναι χαοτικά, φανταστείτε πώς θα μπορούσε να αντιμετωπίσει η ευρωζώνη το, πιθανό πλέον, ενδεχόμενο της στάσης πληρωμών της Ελλάδας, δεδομένων μάλιστα των χρεών της σε γαλλικές και γερμανικές τράπεζες.

Ο λόγος της ύπαρξης του ΔΝΤ είναι να μετατρέπει μια κρίση δανεισμού, όσο είναι δυνατόν, σε τεχνοκρατική αντί για πολιτική επιχείρηση. Ίσως δεν έχει απαραίτητα την πιο ορθή στρατηγική κι έχει κατηγορηθεί στο παρελθόν ότι επέτρεψε σε πολιτικές δυνάμεις να επηρεάσουν τον δανεισμό του.

Αλλά σε ταχύτητα, τεχνική επάρκεια και ανοσία στη βραχυπρόθεσμη πολιτική παρέμβαση οπωσδήποτε κερδίζει την ευρωζώνη κατά κράτος… Δεν θα μπορούσε να βρεθεί χειρότερος τρόπος για να γίνει ο χειρισμός μιας διάσωσης.



ΠΗΓΗ: FT.com
Copyright The Financial Times Ltd. All rights reserved.

Το «παιχνίδι» του Ερντογάν με την Αθήνα


Το «παιχνίδι» του Ερντογάν με την Αθήνα




Eχουν εξανεμιστεί πλέον εντελώς οι όποιες ελπίδες υπήρχαν ότι ο Eρντογάν θα διευκόλυνε τη βελτίωση των αντικειμενικά εχθρικών σχέσεων των δύο χωρών, απαλύνοντας κάποιες από τις πιο ακραίες εκφάνσεις του τουρκικού επεκτατισμού εναντίον της Eλλάδας και της Kύπρου.


 
Του Γιώργου Δελαστίκ εδώ Το «παιχνίδι» του Ερντογάν με την Αθήνα

Στην Eλλάδα βρέθηκε και πάλι ο Tούρκος πρωθυπουργός Pετζέπ Tαγίπ Eρντογάν. Πρόσχημα οι εργασίες της Mεσογειακής Συνόδου για το Περιβάλλον. Πραγματικός στόχος η εξοικείωση της ελληνικής κοινής γνώμης με τη συχνή παρουσία του στην Aθήνα. Oυσία καμία όμως δεν έχει αυτή η επίσκεψή του - ουσία θετική, εννοείται, προωθητική των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Kανένα απολύτως άνοιγμα προς την Eλλάδα δεν κάνει η Aγκυρα. Oύτε καν σε φραστικό, έστω, επίπεδο. Eχουν εξανεμιστεί πλέον εντελώς οι όποιες ελπίδες υπήρχαν ότι ο Eρντογάν θα διευκόλυνε τη βελτίωση των αντικειμενικά εχθρικών σχέσεων των δύο χωρών, απαλύνοντας κάποιες από τις πιο ακραίες εκφάνσεις του τουρκικού επεκτατισμού εναντίον της Eλλάδας και της Kύπρου.

O ίδιος ο Tούρκος πρωθυπουργός και οι επιτελείς της κυβέρνησής του φρόντισαν με αλλεπάλληλες δημόσιες δηλώσεις τους το τελευταίο δεκαπενθήμερο να διαλύσουν κάθε αυταπάτη σε αυτό τον τομέα. Oύτε το casus belli πρόκειται να αρθεί, ούτε τα τουρκικά λιμάνια και αεροδρόμια πρόκειται να ανοίξουν σε πλοία και αεροπλάνα υπό κυπριακή σημαία, ούτε οι τουρκικές παραβιάσεις του ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου πρόκειται να σταματήσουν, ούτε οι τουρκικές σεισμικές έρευνες με πλοία σε διαμφισβητούμενες περιοχές της υφαλοκρηπίδας του Aιγαίου θα παύσουν...
Aπολύτως τίποτα από όσα ταλανίζουν τις σχέσεις Eλλάδας - Tουρκίας δεν πρόκειται να διευθετηθεί με τον Eρντογάν. H κυβέρνηση οφείλει να προσαρμόσει την πολιτική της σε αυτή την πραγματικότητα, αν επιθυμεί να κινείται στο πλαίσιο του ρεαλισμού και όχι της ονειροφαντασίας.
Tο casus belli
O Eρντογάν, στη σημαντική συνέντευξη που έδωσε στον Aλέξη Παπαχελά, χρησιμοποίησε μια πανέξυπνη έκφραση, όταν ερωτήθηκε αν προτίθεται να προωθήσει στο τουρκικό κοινοβούλιο την άρση του περιβόητου casus belli - την άρση δηλαδή της απόφασης της τουρκικής εθνοσυνέλευσης, τον Iούνιο του 1995, να εξουσιοδοτήσει την κυβέρνηση να κηρύξει πόλεμο εναντίον της Eλλάδας, αν αυτή ασκήσει τα δικαιώματά της που απορρέουν από το Δίκαιο της Θάλασσας και επεκτείνει από τα 6 στα 12 μίλια τα ελληνικά χωρικά ύδατα.
«Oι χώρες δεν πρέπει να κάνουν πράξη αυτά που συνιστούν casus belli», δήλωσε ο Tούρκος πρωθυπουργός. Σε απλά ελληνικά, αυτό σημαίνει ότι το θέμα δεν είναι να άρει η τουρκική Bουλή την απόφασή της για κήρυξη πολέμου εναντίον της Eλλάδας, αλλά αντιθέτως «δεν πρέπει να κάνει πράξη» η... Eλλάδα αυτό «που συνιστά casus belli» - δηλαδή την επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 μίλια!
O Eρντογάν αντιστρέφει δηλαδή το ζήτημα και θέτει την Aθήνα στη θέση του κατηγορούμενου που απειλεί να προκαλέσει πόλεμο!
«Tο μοίρασμα του Aιγαίου»
Tο θέμα είναι εξαιρετικά σοβαρό και αξίζει να συνειδητοποιήσουμε πλήρως την τουρκική θέση στο ζήτημα αυτό. Aκρως διαφωτιστική είναι μια συνέντευξη που έδωσε στον Πέτρο Παπακωνσταντίνου της «Kαθημερινής» ο Iμπραΐμ Kαλίν, σύμβουλος του Tούρκου πρωθυπουργού.
O Kαλίν, αναφερόμενος αφενός στην απόφαση των Tούρκων για casus belli και στην απόφαση της ελληνικής Bουλής το 1995 που εξουσιοδοτούσε την ελληνική κυβέρνηση να επεκτείνει τα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια. όποτε αυτή το κρίνει κατάλληλο, έκανε την εξής πρόταση:
«Aυτό που προτείνουμε σήμερα είναι να αποσύρουμε ταυτόχρονα και τις δύο αποφάσεις και να αφήσουμε τη ρύθμιση του ζητήματος στη συνολική διευθέτηση των ελληνοτουρκικών προβλημάτων». «Kάτι τέτοιο θα σήμαινε να παραιτηθεί η Eλλάδα από ένα νόμιμο, βάσει του Διεθνούς Δικαίου, δικαίωμα, με αντάλλαγμα να παραιτηθεί η Tουρκία από μια απειλή. Σας φαίνεται δίκαιη μια τέτοια ανταλλαγή;» ενίσταται ο Eλληνας δημοσιογράφος.
«Eίναι δίκαιη γιατί το ουσιαστικό ζήτημα, αν διευρύνουμε τον ορίζοντα του προβληματισμού μας, είναι πώς θα μοιραστούμε το Aιγαίο (!)», απαντά χωρίς περιστροφές ο σύμβουλος του Eρντογάν. «Πώς θα μοιραστούμε το Aιγαίο», αυτό είναι το ζήτημα για την Aγκυρα, διατυπωμένο ευθέως, χωρίς περιστροφές, από υπεύθυνα τουρκικά χείλη. Σε αυτό το πλαίσιο αντιμετωπίζει το ζήτημα και ο Eρντογάν με την κυβέρνησή του.
Πρόταση NATOποίησης
Aν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι εντός αυτού του πλαισίου δεν υφίσταται κανένα αντικείμενο συνομιλιών με την Tουρκία για το Aιγαίο, δεδομένου ότι αντικειμενικά μέσα στο πλαίσιο της αρχής «πώς θα μοιραστούμε το Aιγαίο», η Eλλάδα σύρεται στη διαπραγμάτευση εκχώρησης ή περιορισμού κυριαρχικών ή διαχειριστικών δικαιωμάτων της.
Eίναι πολύ αποκαλυπτικός ο τρόπος που χειρίστηκε ο Eρντογάν στην προαναφερθείσα συνέντευξή του το θέμα των αεροπορικών υπερπτήσεων, παραβιάσεων ή παραβάσεων εκ μέρους των τουρκικών μαχητικών.
«Eγώ στενοχωριέμαι πολύ για το εξής: H Eλλάδα κάνει πτήσεις των μαχητικών αεροσκαφών της σε μια πολύ μεγάλη έκταση. Δηλαδή φτάνουν μέχρι τη δική μας υφαλοκρηπίδα», δήλωσε ανερυθρίαστα ο Eρντογάν, ρίχνοντας και πάλι το βάρος στην... Eλλάδα για τις υπερπτήσεις τουρκικών πολεμικών αεροπλάνων ακόμη και πάνω από κατοικημένα ελληνικά νησιά! Eίναι απίστευτο το πολιτικό του θράσος.
O Eρντογάν, όμως, θέλει να παραστήσει και τον «εποικοδομητικό» ηγέτη, αυτόν που κάνει προτάσεις για να αρθούν τα αδιέξοδα: «Πιστεύω ότι τα (σ.σ. πολεμικά) αεροσκάφη πρέπει πια να έχουν ως κέντρο το NATO και να ελέγχονται από εκεί. Mπορούν να γίνονται τέτοιες πτήσεις των πολεμικών αεροσκαφών, αλλά να ελέγχονται από το NATO», δήλωσε με άνεση.
Zητάει δηλαδή τη «NATOποίηση» του Aιγαίου. Tην εκχώρησή του εκ μέρους της Eλλάδας στο NATO, δηλαδή στους Aμερικανούς, οι οποίοι θα αποφασίζουν αν θα πετούν ελληνικά ή τουρκικά αεροπλάνα πάνω από τη Λήμνο, τη Σάμο ή τη Xίο! Aν είναι δυνατόν να υπάρξει ποτέ ελληνική κυβέρνηση, η οποία να αποδεχθεί μια τέτοια πρόταση και να μην ανατραπεί από τους ίδιους τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος εν μια νυκτί!
O,τι συμφέρει την Tουρκία
O Eρντογάν μας πληροφόρησε ότι ούτε από τις έρευνες του «Πίρι Pέις» και ομοειδών σκαφών πρόκειται να απαλλαγούμε: «Σκάφη που διενεργούν υποθαλάσσιες έρευνες, τα οποία ανήκουν σε ένα πανεπιστημιακό ερευνητικό κέντρο, πιστεύω ότι δεν είναι προκλητικές ενέργειες, είναι επιστημονικές έρευνες... Tο πλοίο που έπλεε στο Aιγαίο είχε σκοπούς επιστημονικής έρευνας», δήλωσε εμβριθώς ως φανατικός θεράπων της επιστήμης!
Ως προστάτης των επιστημών ο Eρντογάν παρεμβαίνει ενεργά και στα νομικά θέματα της E.E. που αφορούν τα συμφέροντα της χώρας του.
H προκλητικά φιλότουρκη (ιδίως σε θέματα που σχετίζονται με την Kυπριακή Δημοκρατία) Kομισιόν προωθούσε κανονισμό για την έναρξη απευθείας εμπορίου των κρατών - μελών της E.E. με το παράνομο τουρκοκυπριακό καθεστώς του Aττίλα, προσπαθώντας να τον βασίσει στο άρθρο 207 της Συνθήκης της Λισαβόνας που αναφέρεται στο εμπόριο με... τρίτες χώρες! Πρόκειται, δηλαδή, για πολιτική πρόκληση απίστευτων διαστάσεων, καθώς έτσι η Kομισιόν αναγνωρίζει την παράνομη γραμμή κατοχής ως... διεθνές σύνορο!..
H Eπιτροπή Nομικών της Eυρωβουλής απέρριψε φυσικά ως μη ορθή αυτή τη νομική βάση. «Aυτή η απόφαση δεν είναι απόφαση της E.E. Δεν δεσμεύει τις χώρες - μέλη», απεφάνθη ο Eρντογάν και προχώρησε στην πολιτική ουσία: αν δεν αρχίσει απευθείας εμπόριο των χωρών της E.E. με το καθεστώς του Aττίλα, δεν πρόκειται να ανοίξουν τα τουρκικά λιμάνια για τα κυπριακά πλοία. Tελεία και παύλα. Tι συζητάει λοιπόν η ελληνική κυβέρνηση με την Tουρκία; Kρίνει στη βάση αυτών των θέσεων της Aγκυρας ότι υπάρχει έδαφος συμφωνίας; Aν ναι, σε ποιο ακριβώς θέμα; Iδωμεν στην πράξη.

Εθνικά Υπερήφανος…


Αισθάνομαι μία ανάταση.
Όπως μετά την Απελευθέρωση. Τη κύρηξη της Επανάστασης. Τη κατάληψη της Τρομπολιτσάς. Την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου. Τη Μάχη του Μαραθώνα. Το νίκη στο euro basket. Το Γουέμπλι. Στην Αθήνα είναι (πάλι) ο Ταγίπ. Λίγο μετά τον Μπέντζαμιν και λίγο πριν τη Τρόϊκα. Οι δύο ηγέτες μίλησαν για 2,5 ώρες και, μεταξύ άλλων είπαν ότι “υπήρξε συμφωνία σε θέματα ενέργειας, ασφάλειας και περιορισμού των λαθρομεταναστών…” , “εξέτασαν τρόπους για να αποφευχθεί στασιμότητα στο Κυπριακό” και να προωθηθεί η οικογενειακή επιχείρηση “Πράσινη Ανάπτυξη Α.Ε” την οποία, όπως γνωρίζουμε, έχουν αναλάβει οι Brothers Grimm
“Θα έκανα ακόμα και τούμπες για να γίνουν επενδύσεις στην Ελλάδα”,  δήλωσε ο Jacob Ludwig Carl Grimm
” Προκειμένου να συμβάλλω στη προσπάθεια για προσέλκυση επενδύσεων στη Τουτζία  δημιούργησα την ΜΚΟ  ”2MenShow” είπε ο αδελφός, Πρίγκηψ Wilhelm Carl Grimm
Όλα αυτά έφτιαξαν μία “ωραία ατμόσφαιρα” η οποία σκίασε την είδηση ότι, το 2011, το χρέος θα φτάσει το 16% του ΑΕΠ

Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010

Εκρυβαν τα βασανιστήρια;

Το τηλεοπτικό κανάλι Aλ Τζαζίρα ανακοίνωσε, την Παρασκευή, τις νέες αποκαλύψεις που προτίθεται να κάνει η ιστοσελίδα  Wikileaks για το Ιράκ. Σύμφωνα με αυτές ο αμερικανικός στρατός έχει αποσιωπήσει τα βασανιστήρια, που έκανε το ιρακινό κράτος, αλλά και έχει σκοτώσει εκατοντάδες αμάχους, στα οδοφράγματα στη χώρα. Ωστόσο η Wikileaks δεν έχει επιβεβαιώσει τη φημολογία και προτίθεται να κάνει ανακοινώσεις στις 10.00 το πρωί του Σαββάτου (ώρα Κεντρικης Ευρώπης). Παραλλήλως η δικτυακή της υποδομή έχει δεχθεί επιθέσεις με αποτέλεσμα το βράδυ της Παρασκευής η σελίδα να έχει τεθεί εκτός λειτουργίας.

Σύμφωνα με το Αλ Τζαζίρα, τα μυστικά στρατιωτικά έγγραφα αποκαλύφθηκαν από την Wikileaks και καλύπτουν, αυτή τη φορά, την περίοδο από την 1η Ιανουαρίου 2004 έως την 31η Δεκεμβρίου του 2009. «Τα έγγραφα της Wikileaks δείχνουν πολλές περιπτώσεις βασανιστηρίων και κακομεταχείρισης των Ιρακινών κρατουμένων, από Ιρακινούς αστυνομικούς και στρατιώτες. Επιπλέον, αποκαλύπτουν ότι οι ΗΠΑ γνώριζαν για τα βασανιστήρια, που επιτρέπονταν μεν από το κράτος, όμως είχαν διατάξει τα στρατεύματά τους να μην παρέμβουν», ανέφερε το κανάλι.
 

Κάποτε ήταν η Ουάσιγκτον Ποστ που έβγαζε τα άπλυτα των κυβερνήσεων στη φόρα. Σήμερα, οι δημοσιογράφοι της τα πίνουν με τον κύριο πρόεδρο και η δημοσιογραφία ψάχνει άλλους δρόμους. Κάπως έτσι, ανέλαβε το ίντερνετ να βγάζει τα άπλυτα στα φόρα.

Τι είναι το Wikileaks
Παγκοσμιοποιημένα άπλυτα, που αφορούν από μοντέλες μέχρι τσαχπίνηδες αμερικάνους τηλε-ευαγγελιστές και κοσμικούς δικηγόρους αλλά και κυβερνήσεις, πολέμους, μυστικά σχέδια υφασμένα σε καλοφωτισμένες αίθουσες Πενταγώνων. Για τα τελευταία, το δικαίωμα στην πληροφόρηση περνάει από το Wikileaks. Ο δικτυακός τόπους που στήθηκε από το πάθος και με τους αγώνες εκατοντάδων εθελοντών από όλο τον κόσμο, με πρωτο το «δημόσιο πρόσωπό» του, τον αυστραλό Τζούλιαν Ασάντζ (Julian Assange), δημοσιογράφο και ακτιβιστή, που σήμερα βρίσκεται κυνηγημένος από τους πιο ισχυρούς κυβερνητικούς μηχανισμούς, έχοντας στο πλευρό του εκατοντάδες ανώνυμους πολίτες.

«Η πληροφορία θέλει να κυκλοφορεί ελεύθερη»: το παλιό σύνθημα των χάκερ είναι η σημαία του Wikileaks, που από το 2007 που ιδρύθηκε αποτελεί ένα χώρο ελεύθερης ανάρτησης κάθε είδους απόρρητης ή «θαμμένης» πληροφορίας, είτε αυτή αφορά κυβερνητικά μυστικά, στρατιωτικές αναφορές, εταιρικά μνημόνια ή κρυφές λίστες των ισχυρών και ατζέντες κάθε είδους. Χαρακτηριστικά: φιλοξενεί ήδη πάνω από ένα εκατομμύριο ντοκουμέντα, από απόρρητες αναφορές για το Γκουαντανάμο, μέχρι έγγραφα από τις συναντήσεις της λέσχης Μπιλντεμπεργκ, και από αποδεικτικά εταιρικών σκανδάλων μέχρι κρατικές και τραπεζικές αποκαλύψεις για κουτάλες που μπήκαν βαθιά σε συγκεκριμένα καζάνια.
Ναι, και προφανώς δεν αρέσει σε πολλούς η δουλειά της ομάδας, που χρηματοδοτείται από απλούς πολίτες και δεν υπόκειται στους κανόνες μιας καλολαδωμένης κρατικής μηχανής αλλά σε εκείνους των φευγάτων και μετακινούμενων σέρβερς,

Πρώτες αντέδρασαν οι συνήθεις ύποπτες για την αγάπη τους στην διαδικτυακή λογοκρισία χώρες. Απαγόρευσαν την πρόσβαση στη σελίδα, χωρίς όμως να προκαλέσουν την αντίδραση ΜΚΟ ή άλλων, χρηματοδοτούμενων από κράτη, προασπιστών της ελευθερίας της έκφρασης. Κι αυτό γιατί, οι δυτικοί υπέρμαχοι της ελευθερίας ακολούθησαν συντόμως. Ισχυρά κράτη, εμπλεκόμενα σεβρώμικες υποθέσεις, από την Αυστραλία ως τη Γερμανία, έχουν κινηθεί νομικά και αστυνομικά εναντίων συνεργατών της σελίδας. Παρακολουθήσεις, ανακρίσεις, κατασχέσεις υπολογιστών και υλικού αλλά και ανώνυμες απειλές είναι μέσα στην ημερήσια διάταξη για τους σημαιοφόρους της πιο αποκαλυπτικής νέας δημοσιογραφίας.

Πιο προβεβλημένος στόχος ο ίδιος ο Τζούλιαν, το δημόσιο πρόσωπο της Wikileaks. Οι αποκαλύψεις της σελίδας για τη δράση των Αμερικάνικων δυνάμεων στο Αφγανιστάν και το Ιρακ, και η φήμη ότι θα αναρτούσαν ήδη 400,000 απόρρητα σχετικά έγγραφα, ήταν η σταγόνα που ξεχείλησε το ποτήρι και τα φωτεινά γραφεία δούλεψαν με το σκοτεινότερο τρόπο εναντίον του. Όταν το Μαίο του 2010 επέστρεψε στην Αυστραλία από το εξωτερικό, του ακύρωσαν το διαβατήριο επειδή «ήταν φθαρμένο». Δεν αντικαταστάθηκε. Αποφάσισε να ζητήσει άσυλο στη Σουηδία, χώρα- σημαία της διαδικτυακής ελευθερίας. Τον Αύγουστο, κινήθηκε δίωξη εναντίον του για βιασμό. Υποτίθεται ότι διέπραξετο έγκλημα κατά παλαιότερη επισκεψή του στη χώρα για ένα σεμινάριο. Η υπόθεση απορρίφθηκε από τη σουηδική εισαγγελική αρχή ως αβάσιμη. Άνοιξε ξανά δυο βδομάδες αργότερα. Και ξανάκλεισε και ξανάνοιξε. Αρχές Οκτωβρίου, οι αμερικανικές αρχές μπλοκάρουν έναν από τους βασικούς μηχανισμούς συλλογής οικονομικών δωρεών και ενισχύσεων από τους πολίτες. Μέσα Οκτωβρίου, η Σουηδία ανακοίνωσε ότι δεν αποδέχεται την αίτησή του για άσυλο. Ο υποτιθέμενος βιασμός που καταγγέλθηκε σε τόσο βολική ώρα δίνει το άλλοθι για την απόφαση. Ο Ασάνζ δεν έχει ακόμη αντιδράσει.

Η συνέχεια; Στις οθόνες μας.
Από του ειδικού συνεργάτη στο protagon.gr

Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010

Λάκης για δήμαρχος, Αλέκος για υπουργός οικονομικών

του Παύλου Τσίμα στο protagon.gr
Το 2007 ήταν η 5η πλουσιότερη, κατά κεφαλήν, χώρα του κόσμου. Το 2009 ήταν η πιο χρεωμένη, κατά κεφαλήν, χώρα του κόσμου. Πολύ κοντά στην κατάταξη με την Ελλάδα. Η Ισλανδία μας μοιάζει.

Ένα νησί στην άκρη της γης (όπως κι εμείς νομίζουμε πως είμαστε) με κατοίκους περήφανους για την «εθνική τους μοναξιά», την ιστορία και τον πολιτισμό τους. Ήταν- όπως κι εμείς- το μεγάλο θύμα της φούσκας του φθηνού χρήματος, της πιστωτικής επέκτασης, των παράγωγων προϊόντων- και της ανοησίας μας. Κάπου εκεί περί το 2000 ένα έθνος γενναίων ψαράδων ονειρεύτηκε πως θα εξελιχθεί σε ένα έθνος επενδυτών, που ως νέοι Βίκινγκς θα κατακτούσαν τις διεθνείς αγορές του χρήματος και θα πετούσαν με τα ιδιωτικά τους τζετ από την μια άκρη της γης στην άλλη. Κάπως έτσι την πατήσαμε κι εμείς, την ίδια περίπου περίοδο, εκεί περί το 2000. Και βρεθήκαμε, κι εμείς και αυτοί, υποχρεωμένοι να προσφύγουμε ικέτες στην αυλή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Ταξίδεψα στην Ισλανδία για να παρακολουθήσω μια από τις πιο πρωτότυπες ψηφοφορίες στην ιστορία του παγκόσμιου κοινοβουλευτισμού. Μια Βουλή να ψηφίζει την παραπομπή του πρώην πρωθυπουργού, όχι για κάποιο σκάνδαλο στο οποίο έμπλεξε, αλλά για αμέλεια κατά την άσκηση των καθηκόντων του, γιατί δεν είδε έγκαιρα τα σημάδια της επερχόμενης καταστροφής και δεν αντέδρασε σε αυτά. Ενδιαφέρον. Και διδακτικό…

Βρήκα, επίσης, διδακτικό τον τρόπο με τον οποίο οι Ισλανδοί διαχειρίζονται την οργή τους. Είναι θυμωμένοι οι Ισλανδοί; Φυσικά. Πρώτα βγήκαν στους δρόμους, βροντώντας κατσαρολικά, και ανέτρεψαν την κυβέρνηση, έπειτα προκάλεσαν ένα δημοψήφισμα και ψήφισαν, με ποσοστό 93% πως δεν θα πληρώσουν τα χρέη των πτωχευμένων τραπεζών τους στην Βρετανία και την Ολλανδία και, τέλος, έστειλαν τον πρώην πρωθυπουργό τους στο Ειδικό Δικαστήριο.

Αλλά: «ο θυμός δεν οδηγεί πουθενά, παρά μόνον στην ήττα και γιαυτό κάποιος πρέπει να τον μετασχηματίσει σε κάτι δημιουργικό, θετικό». Ο άνθρωπος που μου το είπε είναι ο Ισλανδός Λάκης Λαζόπουλος. Ο «πιο επικίνδυνος άνθρωπος στην χώρα». Ο δημοφιλέστερος κωμικός ηθοποιός στο νησί, με εκπομπές στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση αποφάσισε ξαφνικά πέρυσι να κατέβει για δήμαρχος του Ρέικιαβικ. Μόνος εναντίον όλων των κομμάτων. Και με μια προεκλογική καμπάνια που σατίριζε τα άλλα κόμματα, με σλόγκαν του τύπου «κάντε με δήμαρχο, έχω πολλούς συγγενείς να διορίσω στο δημόσιο». Ο Ισλανδός Λάκης εξελέγη, τελικά με 40%. Είναι σήμερα ο δήμαρχος της πρωτεύουσας.

Κι όμως δεν ήταν αυτός η πιο απροσδόκητη περίπτωση πολιτικού που συνάντησα στην Ισλανδία. Ακόμη πιο απροσδόκητη περίπτωση είναι ο υπουργός Οικονομικών της χώρας, ο Ισλανδός Παπακωνσταντίνου. Ονομάζεται Σιγκφούσσον, είναι Πρόεδρος του κόμματος των Αριστερών Πράσινων, κάτι σαν Αλαβάνος της Ισλανδικής εκδοχής του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή, υπήρξε σκληρός πολέμιος της προσφυγής στο ΔΝΤ και καταψήφισε το Ισλανδικό «μνημόνιο» στην Βουλή, κι έπειτα το κόμμα του μπήκε στον κυβερνητικό συνασπισμό με τους σοσιαλδημοκράτες και ανέλαβε ο ίδιος το πιο καυτό χαρτοφυλάκιο (και μαζί τις διαπραγματεύσεις με το ΔΝΤ!). «Η ιδεολογία δεν προηγείται της σωτηρίας της χώρας από την καταστροφή» είναι η στάνταρ απάντησή του σε όσους των ρωτούν, όπως εγώ, πώς συμβιβάζει τα ασυμβίβαστα.

Σας δίνει καμιά ιδέα κάτι από όλα αυτά;

Φάε λάδι κι έλα βράδυ

της Ρίκας Βαγιάνη στο protagon.gr
Οι νύχτες της Τσάϊνα Μπλού.

Ακόμα και οι τελευταίοι εναπομείναντες σκεπτικιστές, ακόμα οι πιο πωρωμένοι «ανηκουμεν-εις-την-Δύσιν» Έλληνες, εναποθέτουν πλέον το μέλλον τους στην ελπίδα των Κινεζικών επενδύσεων. Πρωτότυπο, δεν το λες. Ούτε και πρωτοφανές. Ολόκληρη η νεώτερη ιστορία μας μπορεί να συνοψιστεί σε πέντε-έξι εμβληματικά συνθήματα εναπόθεσης της ελπίδας για επιβίωση, σε ισχυρούς εξωτερικούς υποστηρικτές. «Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας». «Κορίτσια, ο Στόλος». «Ελλάς, Γαλλία, Συμμαχία». Όποιος ευκαιρεί ή δύναται. Αρκεί να μπορεί να βοηθήσει να καλύψουμε τη ζημιά, να ρεφάρουμε. Αυτή τη φορά και τέρμα. Δεν θα υπάρξει άλλη. Είμαστε περήφανος λαός, δεν ζητάμε ελεημοσύνες. Απλώς, άλλη μια ευκαιρία.

Από το βήμα της Βουλής, ο Κινέζος πρωθυπουργός, ο κύριος Τζιαμπάο, δίνει ρεσιτάλ διπλωματίας και μοιράζει χαμόγελα, υποσχέσεις και γαστρονομικά κομπλιμέντα. «Χτες το βράδυ δοκίμασα για πρώτη φορά το λάδι σας, ωμό. Βούτηξα το ψωμί μου σ΄ αυτό, και το βρήκα πολύ νόστιμο». Το Κοινοβούλιο σείεται από γέλια και χειροκροτήματα. Κοντινό στον ΓΑΠ:έχει σκάσει ένα χαμόγελο τόσο πλατύ, εγκάρδιο και τσαχπίνικο, που δεν έχω δει στα χείλη του ποτέ, όσο καιρό βρίσκεται στη εξουσία. Είναι η στιγμή που παίζει τα ρέστα του- και ξαφνικά βλέπει τα χαρτιά του να υπόσχονται, μετά από συνεχόμενες πενταφυλλίες, ένα καραμπινάτο φλος.

Δεν είναι μόνος. «Βούτα το ψωμί στο λάδι, μάστορα» προσεύχονται μαζί του, επικαλούμενοι τον Κομφούκιο, τον Αριστοτέλη, το Θεό και το Διάβολο, δέκα εκατομμύρια Έλληνες. Άλλοι τόσοι δανειστές τους κρατάνε την ανάσα τους. Ξέρουν πώς, αν εννιακόσια εκατομμύρια Κινέζοι μάθουν να βουτάνε ψωμί σε ελληνικό λάδι, όχι σπουδαία πράγματα, έστω μια τζούρα, για ορεκτικό, αυτό ήταν. Τέλειωσε. Ξεχρεώσαμε για χίλια χρόνια. Κοίτα που θα σωθεί το έθνος, κυριολεκτικά, από μια παπάρα.

Είναι η στιγμή που κανονικά πρέπει να σκάσω στα γέλια αλλά εν τω μεταξύ, συνειδητοποιώ ότι βλέπω τηλεόραση και κλαίω. Κανονικά, με δάκρια ποτάμι πάνω από τη σιδερώστρα. Μη με ρωτάς γιατί, ρε γαμώτο. Γιατί έτσι. Γιατί δεν μου αρέσει να είμαι ζητιάνα. Γιατί δεν μου αξίζει αυτό. Γιατί θυμάμαι τη Χαρούλα να τραγουδάει Μαρκόπουλο: «Στη χήρα μάνα μας μη δίνετε βοήθεια, ούτε μαγκούρα στο προσκέφαλο σιμά, γιατί θα δέρνει κάθε μέρα τα παιδιά της, κι όταν μιλάω θα με λέει αληταρά». Γιατί μετά μπερδεύεται η «Λέγκω», με τον Εθνικό Υμνο. «Μοναχή το δρόμο επήρες-εξανάλθες μοναχή, δεν ειν’ εύκολες οι θύρες εάν η χρεία τες κουρταλεί». Γιατί ένας ρακένδυτος Καραγκιόζης κάνει κωλοτούμπες στην αυλή του Πολυχρονεμένου Βεζύρη, για μισή σάπια ρέγγα- δεν έχει και πολλή όρεξη σήμερα, αλλά το Κολλητήρι πεινάει. Σκάσε και σκύβε.

Καταπίνω στα γρήγορα τα δάκρια της ταπείνωσης (είναι η ιδέα μου, ή έχουν στ’ αλήθεια πιο πικρή γεύση, από όλα τα άλλα είδη δακρύων;) Σκουπίζω και τα μάγουλά μου, όχι ότι με βλέπει κανείς, άλλωστε λείπουν όλοι, αλλά ποτέ δεν ξέρεις…

Σκέφτομαι, Λέγκω, μάνα, όπως μου έμαθαν να σκέφτομαι: με ομόλογα, συναλλαγματικές ισοτιμίες και αποκλίσεις επιτοκίων. Βοηθάει πολύ, συνέρχομαι γρήγορα. Ο Μαρκόπουλος είναι, άλλωστε, τόσο ντεμοντέ, μη μας πούνε και ταγάρια. Φοράω το καλύτερό μου Κινέζικο χαμόγελο και λυγίζω τη μέση μου σε μια κομψή υπόκλιση, που την έχω αντιγράψει επιμελώς από το «Σήκωσε τα Κόκκινα Φανάρια».

Είμαι έτοιμη για σας τώρα, Πολυχρονεμένε μου κύριε Τζιαμπάο. Όλοι οι πελάτες είναι ευπρόσδεκτοι στο σπίτι της Τσάϊνα Μπλού. Ακόμα και οι πιο βιτσιόζοι. Ειδικά αυτοί.

Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010

Πράσινη ανάπτυξη

Άραγε όταν ο Πρωθυπουργός αυτής της χώρας μιλάει για πράσινη ανάπτυξη τι ακριβώς εννοεί? Γιατί ή εγώ είμαι χαζός και δεν κατάλαβα ή αυτός δεν μας λέει.
Γιατί αν την εννοεί όπως την εννοεί το the venus project τότε έχει καλώς. Αλλά δεν… δεν βλέπω φως. Και δεν φτάνει αυτό αλλά ξεπουλάμε και τον ΟΣΕ όσο όσο.
Γιατί κύριοι ανέγκέφαλοι των Υπουργείων?
Γιατί δεν ακούτε τον Πρωθυπουργό αυτής της χώρας?
Γιατί δεν κάνετε πράξη την πράσινη ανάπτυξη?
Δεν ξέρετε πως?
Θα σας δώσω εγώ μια ιδέα.
Παίρνουμε τον ΟΣΕ, του αλλάζουμε όλες τις μηχανές σε ηλεκτρικές ενώ παράλληλα με τις γραμμές στήνουμε φωτοβολταϊκά. Άρα έχουμε και μηδενικούς ρύπους από τα τρένα και έσοδα για τον οργανισμό από το ρεύμα που θα πουλάει στη ΔΕΗ. Ταυτόχρονα ανάπτυξη αφού για να γίνουν αυτά κάποιοι θα πρέπει να δουλέψουν. Τόσο απλά.
Αλλά είπαμε ότι οι πολιτικοί δεν είναι για να δίνουν λύσεις αλλά για να φτιάχνουν νόμους.
Άραγε ποια είναι καλύτερη λύση?
Το να πουλήσουμε το 49% του ΟΣΕ σε ιδιώτη με συνέπεια να βάλουμε στα ταμεία του κράτους χρήματα σήμερα αλλά να χάσουμε από αύριο και για πάντα (αφού θα μπαίνει στα ταμεία του κράτους μόνο το 51% των εσόδων)?
Ή να κάνουμε αυτό που προτείνω πιο πάνω και να κρατήσει το Δημόσιο τον ΟΣΕ και να αρχίσει αυτός να είναι κερδοφόρος?
Νίκος Σταθόπουλος

Ανεγκέφαλοι των Υπουργείων

Πρόστιμα από 1.500 έως 3.000 ευρώ, αλλά και αφαίρεση διπλώματος για όσους καπνίζουν στο αυτοκίνητό τους, όταν σε αυτό επιβαίνουν μικρά παιδιά, προβλέπει η τροπολογία που εξετάζει να φέρει στη Βουλή το υπουργείο Υγείας. ( news24…).
Ωραία… δηλαδή θέλουν να ρίχνουν πρόστιμα και ακόμη να αφαιρούν την άδεια οδήγησης επειδή κάνουμε τα παιδιά μας παθητικούς καπνιστές. Αλλά δεν σκέφτονται πως όταν οδηγούμε ένα αυτοκίνητο με αερόσακους (τουλάχιστον το 85% του στόλου των επιβατικών αυτοκινήτων σήμερα), όπως γράφουνε οι οδηγίες χρήσεως όλων των αυτοκινήτων (ναι υπάρχει τέτοιο βιβλίο), σε περίπτωση ατυχήματος και όταν ανοίξουν οι αερόσακοι θα πρέπει να φοράμε την ζώνη ασφαλείας και να έχουμε τουλάχιστον ένα παράθυρο ανοιχτό κατά 1 εκατοστό (ο λόγος κατ’ ελάχιστο να μην σπάσουν τα τύμπανα των αυτιών μας). Άρα ανεγκέφαλοι των Υπουργείων όταν κινείται το αυτοκίνητο υπάρχει φυσικός εξαερισμός κατά πολύ καλύτερος πάρα πολλών μαγαζιών.
Αλλά λέω να το θέσουμε το θέμα λίγο διαφορετικά.
·         Αφού τους ενδιαφέρει τόσο πολύ πια η υγεία της νεολαίας μας γιατί δεν πάνε αυτόφωρο, με την αιτιολογία απόπειρας δολοφονίας και απόπειρας πρόκλησης σωματικής βλάβης ή κάτι τέτοιο (δεν τα πάω καλά με τα νομικά), σε όσους δεν έχουν το ειδικό κάθισμα* για τα παιδιά τους?
·         Γιατί ανεγκέφαλοι των Υπουργείων ενώ χάνουμε ένα χωριό κάθε χρόνο σε ατυχήματα (συνολικά 1000 περίπου νέοι έως 35 ετών καταλήγουν είτε νεκροί είτε βαριά τραυματίες βλέπε Πρωταγωνιστές – Θεοδωράκης ή goοgle it) δεν κάνετε κάτι γι’ αυτό?
·         Γιατί δεν πάτε στα σχολεία να εκπαιδεύσετε τους μαθητές?
·         Γιατί δεν φτιάχνεται πίστες (το ελληνικό θα το φτιάξουμε ξενοδοχεία έτσι?) να ξεσπάνε οι νέοι (το ξέρετε άραγε ότι σε ασφαλείς συνθήκες όπως αυτές μιας πίστας θα μάθουν τα περί ενεργητικής ασφάλειας – ναι υπάρχει και τέτοιο)?
·         Γιατί ενώ οι Έλληνες δίνουν τα περισσότερα χρήματα από όλους τους Ευρωπαίους για λάστιχα αυτοκινήτου εσείς ανεγκέφαλοι δεν φτιάχνεται ένα δρόμο?
·         Και γιατί δεν ορίζουν με νόμο ελάχιστο συντελεστή τριβής για τους δρόμους μας με τέτοιο τρόπο ώστε αν πέσει κάτω από ένα όριο όποιος είναι υπεύθυνος από τον δήμο – νομαρχία – περιφέρεια να τον κλείνουν μέσα για απόπειρας δολοφονίας αντί οι δήμοι να ασφαλίζουν τους δρόμους? (ναι γίνεται και ο λόγος? Σε περίπτωση που κάποιο αυτοκίνητο “τραυματιστεί” από κάποιο λακκούβα του δρόμου και ο οδηγός κάνει αγωγή κατά “κάποιου” των αποζημιώνει η ασφαλιστική)
Τυχαίο κάτι από τα παραπάνω? Δεν νομίζω. Άλλωστε όλα γίνονται για να εισπράττουμε χρήμα και όχι για την προστασία των πολιτών αυτής της χώρας. Εξάλλου κανείς πολιτικός δεν είναι πρακτικός άνθρωπος. Όλοι ξέρουν να κάνουν νόμους και όχι να δίνουν λύσεις.
ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΝΟΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΥΣΗ ΕΝΟΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ.

Νίκος Σταθόπουλος

*Προς ενημέρωση υπάρχουν τέτοια και είναι ανάλογα με τα κιλά και το ύψος των παιδιών. Και σύμφωνα με μελέτες θα πρέπει τα παιδιά μας να κάθονται σε καθίσματα τα οποία κοιτάνε ανάποδα μέχρι τα 4 τους διότι σε περίπτωση ατυχήματος είναι τόσο μεγάλη η επιτάχυνση που δέχεται το κεφάλι του παιδιού που δεν μπορεί να την αντέξει με συνέπεια να σπάει ο “σβέρκος” τους.